.
„Kresowe wspomnienia” – wystawa malarstwa artystów z Koszalina
Pielęgniarka z pędzlem w ręku

Tatiana i Władysław Pitakowie regularnie przyjeżdżają do Wilna od 2008 roku. Wtedy to żona, poszukując korzeni swojej rodziny, poznała franciszkanów. Gród nad Wilią stał się swoistą muzą dla byłej wilnianki i obudził drzemiące od lat pasje artystyczne.
.
Przed tygodniem, 24 maja, w klasztorze franciszkanów zorganizowano wystawę malarstwa olejnego, akrylowego i niekonwencjonalnego. Ekspozycji towarzyszyły prezentacje multimedialne dotyczące integracji sztuk pięknych (malarstwa, muzyki i poezji). Państwo Pitakowie przywieźli ze sobą także dary (prace plastyczne i wydania literackie) członków Zespołu Pracy Twórczej Plastyki Związku Artystów Plastyków Rzeczypospolitej Polskiej i Krajowego Bractwa Literackiego w Koszalinie, w którym małżonkowie działają.
 


Rzeczywistość upiększona alegorią

Jej spojrzenie na otaczający świat przez pryzmat pędzelka i palety jest spojrzeniem dokładnie odwzorowującym rzeczywistość, niemal z fotograficzną dokładnością. Wszak fotografuje i filmuje od roku 1987, współpracując z mężem, zajmuje się też scenografią, charakteryzacją i organizacją przedstawień teatrów lalkowych, aktorskich i wokalno-muzycznych. Od 2018 roku należy do Zespołu Pracy Twórczej Plastyki w Koszalinie. Z okazji 30-lecia działalności Zespołu wystawiła na zbiorowej wystawie obraz pt. „Brama Ruszczyca w Wilnie”.

Na wystawie u franciszkanów znalazły się prace o różnej tematyce. Obrazy sakralne, przedstawiające kościoły Wilna, w tym tryptyk franciszkański. Kilka obrazów prezentuje architekturę świecką, jako dodatki są na pracach z elementami alegorycznymi i fikcyjnymi. Jest też seria, składająca się z pięciu prac, przedstawiająca Pierrota i Colombinę.
Na wystawie w klasztorze franciszkańskim oprócz obrazów Tatiany Pitak znalazły się prace artystów zrzeszonych w Związku Artystów Plastyków RP i Krajowego Bractwa Literackiego w Koszalinie – Wiesławy Kurowskiej, Rozaliny Łazowskiej, Elżbiety Kalińskiej, Teresy Turkiewicz oraz Zdzisława Nestoruka, który maluje kawą.

Teresa Worobiej

Na zdjęciu: państwo Pitakowie z Koszalina u franciszkanów w Wilnie
Fot. autorka
więcej
http://www.tygodnik.lt/201922/wiesci3.html
.

.
 


Uzupełnienie do fotografii oficera- "pistoleta",.Przedstawiają nie tylko jego , ale i innych oficerów dywizjonu podczas letnich ćwiczeń...

 






 


 



 




Uzupełnienie do zdjęć podporucznika- "Pistoleta"...Odznaka Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii,która zdobi jego lewą pierś...

.

.



szkoła podoficerska 13 DAK,Lwów 1925 rok

 


Nauka o sprzęcie-szkoła podoficerska 13 DAK,wiosna 1927 rok.

 


Mjr.Toczek z 13 DAK podczas zawodów konnych we Lwowie.

 


Grupa podoficerów 13 DAK,Kamionka Strumiłowa,połowa lat XXX-stych.

 


Dywizjonowy teatr żołnierski,po wystawieniu sztuki patriotycznej,połowa lat XXX-stych.

 



Zabawa karnawałowa,Kamionka Strumiłowa-lata XXX-ste.

 



W kasynie podoficerskim,Kamionka Strumiłowa,lata XXX-ste.

 



Święto dywizjonu,Kamionka Strumiłowa lata XXX-ste.

 


Wręczenie odznak pułkowych prezydentowi RP-Ignacemu Mościckiemu przez delegacje:6,11 i 12 pal oraz 13 DAK.Pierwszy z prawej dca 13 DAK-ppłk.dypl.Stanisław Sokołowski,Belweder,10 IV 1935 roku.

 


Dowódcy 13 DAK.

 


Obsada personalna 13 DAK-IX 1939 roku.

 


Obsada personalna 13 DAK-IX 1939 roku.(Cd)




sztandar

 


 


Marsze i boje 13 DAK,1939 rok.
 



 

 



 


.

.


(Jan Pitak 1914-1988)


Strony 2-3 książeczki wojskowej- fotografia  Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z informacjami z ewidencji wojskowej:
...
- data urodzenia: 23 kwietnia 1914 r.
- kategoria wojskowa: pierwsza
- rodzaj broni: artyleria
- podof.szereg.: szeregowiec
- nr specjal.wojsk.: 10
- nazwa spec.wojsk.: obsługa dział art.konnej
- funkcja wojskowa: amunicyjny
- stopień wojskowy: kanonier
...
 Skan dokumentu dostarczył i wyraził zgodę na jego publikację Władysław Pitak, syn Jana Pitaka. Dziękujemy.






Strona 1 książeczki wojskowej:
Rzeczpospolita Polska
Ministerstwo Obrony Narodowej
Seria B nr 04342501
Książeczka Wojskowa
Pitak Jan, imię ojca: Józef
wydana przez R.K.U Zielona Góra
Gubin dn. 14.11.1949 r.





Strony 2-3 książeczki wojskowej- fotografia  Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z informacjami z ewidencji wojskowej:
...
- data urodzenia: 23 kwietnia 1914 r.
- kategoria wojskowa: pierwsza
- rodzaj broni: artyleria
- podof.szereg.: szeregowiec
- nr specjal.wojsk.: 10
- nazwa spec.wojsk.: obsługa dział art.konnej
- funkcja wojskowa: amunicyjny
- stopień wojskowy: kanonier



Strony 4-5 książeczki wojskowej Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z informacjami ogólnymi:
- miejsce urodzenia: Komarów, pow. Sokal, woj. lwowskie ....
- zawód: robotnik,...
- narodowość: polska,
- język macierzysty: polski,
- znajomość języków obcych: ukraiński w mowie,
- wykształcenie: 3 klasy Szkoły Powszechnej w Komarowie.




Strony 6-7 książeczki wojskowej Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z informacjami o przebiegu służby wojskowej:
* 3.11.36 - wciel. 13 D.A.K.
* -.06.37 - kurs trębaczy
* -.09.38 - przen. do rezerwy
* 1.09.39 - zmobil.13 DAK- celown. r.k.m.
* 5.10.39 - powrót do domu
.....
Przeniesiony do rezerwy dn. 14.11.1949 r. Rozkaz Min.Obr.Nar. Nr 184 z dn.7.12.48.

Skan dokumentu dostarczył i wyraził zgodę na jego publikację Władysław Pitak, syn Jana Pitaka. Dziękujemy.




Strony 16-17 książeczki wojskowej Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z notatką lekarską:" Dnia 14 listopada 1949 zgłosił się na Wojsk.Kom.Rej.Nr.1 R.K.U.  Z i e l o n a    G ó r a   i został uznany za zdolny do służby liniowej"





Strony 26-27 książeczki wojskowej Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z notatkami o przyjęciu i skreśleniu z ewidencji. Pierwszy wpis z dnia 14.11.1949 r. RKU Zielona Góra





Strony 30-31 książeczki wojskowej Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z zapiskami dot. jego miejsca zamieszkania po 1948 r.



Strony 34-35 książeczki wojskowej Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z tekstem "Pouczenia wojskowego" dot. m.in. zachowania w razie mobilizacji wojskowej .





Strony 36-37 książeczki Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z końcowym tekstem "Pouczenia wojskowego".




Strony 38-39 książeczki Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z końcowym tekstem "Pouczenia wojskowego".




Przedostatnia strona książeczki Jana Pitaka - żołnierza 13 DAK w Kamionce Strumiłowej z końcowym tekstem "Pouczenia wojskowego" i wklejką o skreśleniu z ewidencji wojskowej.





Wklejka do książeczki wojskowej zawiadamiająca o zwolnieniu z dniem 1 stycznia 1965 r. od powszechnego obowiązku wojskowego.
Właściciel tej  książeczki wojskowej zmarł w 1988 r. we Wrocławiu.  Tak się  kończy historia żołnierza 13 DAK zapisana w jego książeczce wojskowej.




Skany dokumentu dostarczył i wyraził zgodę na ich publikację Władysław Pitak, syn Jana Pitaka. Dziękujemy.

.

.







 



 



 



 


 










.

.

Artyleria Konna -13 DAK Kamionka Strumiłowa







I-wszy dca 13 DAK-mjr.Zdzisław Latawiec




Brama koszar 13 DAK w Kamionce Strumiłowej.






kpt. Ernest Krutwald d"Annau na koniu przed frontem 13 dak.  Ozdobny czaprak z cyfrą 13.





.



.



Oficerowie 13 dywizjonu podczas letnich ćwiczeń...

.

.

Wielkanoc we Lwowie. autor: W.Pitak
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kiedy zbliżają się Święta Wielkanocne, myśli biegną do Lwowa, do okresu dzieciństwa i wszystkiego, co kojarzy się ze świętami, było tam najpiękniejsze i najbardziej utkwiło w pamięci.
.
Były to święta odradzającego się życia i święta wiosny, niezwykle bogate i kolorowe. W wielu lwowskich ogrodach i parkach kwitły szafirki, krokusy, forsycje, pierwiosnki, w domach lwowskich nie zabrakło zieleni l kwiatów, tulipanów, hiacyntów, narcyzów.
.
Jajko - najbardziej kojarzące się ze Świętami Wielkanocnymi od najdawniejszych czasów było symbolem życia, płodności, miłości i siły - zawsze wierzono, że ma życiodajne, oczyszczające i uzdrawiające właściwości. Szczególną moc przypisywano jajkom malowanym na czerwono, które wróżyły wszelką pomyślność.
.
Popołudniowy Wielki Piątek był dniem odwiedzin Bożych Grobów. Całe rodziny wędrowały przez Lwów od kościoła do kościoła. Wydawało się, że na ulicach i w kościołach jest całe miasto, domy opustoszałe, na ulicach ogromne pielgrzymki.
.
A oto fragment bałakowego wiersza Witolda Szolgini:
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
"Najsampirw, dni byli dyszczowy i chmurny"
I wieży kuściołów wy mgli si nurzali,
Zamglony był takży mój Łyczaków górny,
Dziś wiernu pamieńciu wułany z oddali .
.
Marzyć sy przyz Miastu puwoli wyndruji
W swym siraku zgrzebnym, na dyszczu zmuczonym;
Ali puprzyz chmury już si słońcy czuji,
Taj już pełnu bazik pud świentym Antonim.
.
Otu Wielgi Tydziń w puwadzy nadchodzi,
W kuściołach fiulety, świcy si ni palu;
Puklińkali razem i starzy i młodzi,
A kużdyn si kaja w swojim gorzkim żalu...
.
Gdy już Wielgi Piontyk - chudzeni pu Lwowi,
Po tych Grobach Bożych, przystrojonych pienkni;
A tegu nastroju - dziś nikt ni wypowi,
Ud mych rzewnych wspomniń już mi sercy mieńkni..."
.
Wielkanoc to święta radości i nadziei, witamy je z nadzieją, że przyniosą w naszym życiu zmianę na lepsze, że obudzimy w sobie więcej radości, więcej czegoś piękniejszego, że będziemy zawsze pamiętali o naszych Rodakach na Wschodzie.
.
(tekst wg Danuty Śliwińskiej)

Autor animacji: Władysław Andrzej Pitak

https://www.youtube.com/watch?v=9NlEj0IdiaA&fbclid=IwAR1XfGyx8HQ_tRT14wjBYzgBdO_KKG54q2xO5U3nyw7aGHtTpwk1kg8Zisg

.


Horyzonty Misyjne. Odzyskać Kościół na Ukrainie


Kiedyś było tu piękne i słynne sanktuarium Matki Bożej Tartakowskiej Uzdrowicielki Chorych.
.
Są to piękne tereny, o bogatej historii, zwłaszcza Lwów czy Stanisławów, Tarnopol, Kamieniec Podolski. Tuż przy granicy z Polską, na wysokości Tomaszowa  leży miejscowość Sokal, miasto powiatowe liczące dwadzieścia parę tysięcy mieszkańców.



.
A nieopodal mała wioseczka (kiedyś duża miejscowość na prawie magdeburskim) Tartaków. Znajduje się tu pałac Potockich, niestety ruina.
Piękny jest kościół, zbudowany w roku 1603 jako kościół drewniany, zniszczony i odbudowany jako murowany na planie krzyża równoramiennego. Rozwijał się tu kult Matki Bożej, działy się liczne cuda.



.
Kościół w Sokalu został zbudowany tuż przed wojną, a starania o jego odzyskanie rozpoczęto już w 1990 r.
Obraz Sokalski, oryginał, znajduje się dziś w Hrubieszowie. Mam nadzieję, że ludzie, którzy przeczytają ten tekst z Bożą pomocą i modlitwą przyczynią się do odzyskania kościoła w Sokalu.
(...)
Piękne świadectwo dał p. Władysław Pitak, rodowity Sokalanin, obecnie mieszkający w Koszalinie, który został ochrzczony w tej świątyni i ma stosowne dokumenty, wydane przez ks. Szukalskiego, ostatniego proboszcza.

http://www.pitak.fora.pl/turystyka-i-wypoczynek,6/horyzonty-misyjne-odzyskac-kosciol-na-ukrainie,1073.html#2511

.

.

Jerzy Besala - TAM KIEDYŚ BYŁA RZECZPOSPOLITA - ZIEMIE UKRAINNE
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ziemie ukrainne pełne są śladów polskości. Na Rusi czerwonej, Wołyniu, Podolu, w woj. bełskim, na Bracławszczyźnie, Czernihowszczyźnie, w Kijowskiem - wszędzie Polacy bądź spolonizowani kniaziowie i szlachta ruska odcisnęli swe piętno w historii i kulturze. Pałace, zamki, miasta, miasteczka, kościoły, cerkwie - obecnie często w zupełnej ruinie - powstawały z inicjatywy "polskich panów", a ziemie zagospodarowywane były dzięki przywilejom polskich królów.
.
Autor książki (Jerzy Besala) ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Specjalizuje się w dziejach Polski szlacheckiej i jest autorem kilkudziesięciu książek historycznych ,m.in. „Tam kiedyś była Rzeczpospolita”.
.
Książka ta przybliża dzieje, miejsca, rody i postacie ziem ukrainnych mniej więcej do końca trwania Rzeczypospolitej szlacheckiej, niekiedy jednak autor (Jerzy Besala) wplata w narrację trudne wątki związane z II wojną światową, okupacją, eksterminacją ludności żydowskiej i polskiej. Dotyka też kwestii kozackiej i wpływu mołojeckich powstań na los poszczególnych miejscowości.
.
http://www.rodowody.pun.pl/viewtopic.php?pid=416#p416
 
z: Władysław Andrzej Pitak
Jerzy Besala - Tam kiedyś była Rzeczpospolita

.

ok

.

Region piękny krajoznawczo, a historycznie okrutny.
.
Kilka lat temu katowicki Instytut Pamięci Narodowej prowadził śledztwo w sprawie zbrodni wojennej w Uryczu.
.
Ok. 20 września 1939 r. nad Sanem koło Przemyśla Niemcy rozbili batalion 4. Pułku Strzelców Podhalańskich (pierwotnie stacjonował w Cieszynie).
Do niemieckiej niewoli trafiło ponad 100 jeńców, których popędzono w kierunku Drohobycza. 22 września konwojenci zarządzili postój we wsi Urycz. Tam dokonali selekcji. Od grupy oddzielili tych, którzy uważali się za Ukraińców lub Ślązaków.

 


Niemieccy żołnierze na Kresach (zdjęcie ilustracyjne)
/Z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego


.
Resztę, w liczbie około 100 jeńców, niemieccy konwojenci umieścili w stodole, gdzie, jak im powiedziano, mieli przenocować. Po zamknięciu wrót Niemcy oblali stodołę naftą, a następnie podpalili za pomocą ręcznych granatów. Niemal wszyscy jeńcy spłonęli żywcem, uciekających ostrzelano z karabinów maszynowych.
.
Zbrodnię przeżyło trzech żołnierzy, których sołtys urycki przywiózł na furmance do pobliskiej Schodnicy.
.
Historycy nie ustalili, który oddział niemiecki dokonał zabójstwa jeńców. Niebawem na pewno wycofał się z tamtych terenów, bo na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow zajęli je Sowieci.
.
http://nowahistoria.interia.pl/aktualnosci/news-rzeczpospolita-polscy-zolnierze-spaleni-w-stodole,nId,1848441

.

.

Opublikowane przez: Władysław Andrzej Pitak

 



Zamek w Tustaniu – średniowieczna skalna twierdza-gród i urząd celny ІХ– ХVІ wieku, staroruski skalny zespół obronny, resztki którego są rozmieszczone w Ukraińskich Karpatach (Wschodnich Beskidach) w rejonie skolskim obwodu lwowskiego, w pobliżu wsi Urycz, położonej na południe od miasta Borysława i na południowy wschód od osiedla typu miejskiego – Schodnicy.

 



 



W ІХ w. terytorium współczesnej Tustani zasiedlały plemiona Chorwatów.
W końcu Х w. wielki książę kijowski Włodzimierz I Wielki zdobył chorwackie księstwa, utworzone w Posaniu i w basenie Górnego i Średniego Dniestru i Górnego Pruta i dołączył je do Rusi Kijowskiej.
 
 



 



.
W środku XII w. Tustań - obok takich miast jak Przemyśl, Dźwinogród, Sanok, Udecz, Gródek, Jarosław, Wiśnia, Gołogóry, Synowódzko, Spas, Sól, Lwów, Drohowyż, Sambor, Tuchla - wchodziła do Księstwa Przemyskiego .



 





.
Później twierdza była głównym (w tym regionie Karpat) przygranicznym centrum między Księstwem Halicko-Wołyńskim a Węgrami, a po wchodzeniu księstwa w skład Królestwa Polskiego – między Polskim Królestwem a Węgrami.
 


 


.
Wspomnienia dwóch kronikarzy (Janko z Czarnkowa, Jan Długosz) wskazują na to, że Tustań , jako twierdza obronna, już istniała do jej zdobycia w XIV w.

 


.
Tustań oprócz obronnej funkcji pełniła też administracyjną i była centrum gminy. O tym świadczy królewski list darowizny na wieś Kruszelnicę od 4 listopada 1395 r. W nim wskazuje się, że wieś Kruszelnica gminy tustańskiej, nadaje się do daru wiernym służącym Iwanowi i Damianowi i ich synom z całym dobrem... z lasami, łąkami, łanami, sianokosami.





.
Z czasem twierdza przechodzi pod władzę polskiej magnaterii i szlachty. Dowodem tego jest królewski list darowizny od 1539 r. Król na prośbę Jana z Tarnowa daruje Mikołajowi Blizińskiemu i jego dziedzicom „twierdzę Tustań, a właściwie tylko skałę w górach Stryjskich w pobliżu granicy z Węgrami”.




.
Oni zobowiązywali się „własnym kosztem i środkami ten zamek na wspomnianej skale bronić, odnowić, umocnić i podtrzymywać w należnym stanie”. Nie wiadomo, czy była twierdza Tustań odremontowana i umocniona, jednak w 1541 r. Bliziński podarował wieś „Podhorodce i twierdzę Tustań” Janowi z Tarnowa.
 




To, że twierdza Tustań istniała włącznie do XVI w., potwierdzają materiały archeologicznych badań i dokumenty: ostatnia znana wzmianka pisemna o twierdzy jest datowana 1565 r.

 
 

.
Skalne miasto-twierdza Tustań zajmuje szczególne miejsce w drewnianym budownictwie średniowiecza.
Skalne formacje jako potężne obronne ściany były bardzo umiejętnie wykorzystane przez budowniczych. Odstępy między skałami zostały przegrodzone drewnianymi ścianami, zamknąwszy możliwe dostępy do zamku.
 



.
Tam, gdzie drewniane konstrukcje przylegały do skał, w kamieniu drążyły specjalne pogłębiania – wpusty i wręby, żeby zamocować belki w skale. Te ślady pozwalają odtworzyć wygląd zewnętrzny twierdzy IX – XVI w., mimo to, że samych drewnianych konstrukcji już dawno nie istnieje. Tylko na zespole Kamień skalnego miasta-twierdzy Tustań zbadano ponad 4000 takich śladów skalnej zabudowy. Przy grupie skał Mała Skała i Ostry Kamień widoczne są ślady po belkowaniach, a także cysterna na wodę.





 

.

Przeanalizowawszy wszystkie ślady, główny badacz Tustani – Mychajło Rożko, przyszedł do wniosku, że twierdza budowała się w kilku etapów, stale rozbudowywała się, zwiększała się w wysokości i opanowywała wyższe placyki skalnego zespołu.




 


.
W ХІІІ w., w okresie jej największego rozwoju, twierdza ogarniała wszystkie możliwe galerie i tarasy od podnóża do szczytu. Wysokość nieprzerwanej zabudowy w wewnętrznym podwórku sięgała pięciu piętrz, każde wysokością 3,5-4 m, co jest cechą bardzo wysokiego poziomu budowlanej kultury.









Dla zabezpieczenia wodą podczas oblężenia twierdza miała studnię w podnóżu skały i dwie cysterny. Do dziś zachowały się resztki kamiennej ściany.

 



Opr. Władysław Andrzej Pitak

Wg
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek_w_Tustaniu

foto:Tatiana Arcimowicz-Pitak   i Władysław Andrzej Pitak
.

.


http://www.sokal.fora.pl/historia-i-dzien-dzisiejszy,8/zamek-w-tustaniu-k-urycza-sredniowieczna-skalna-twierdza,819.html

.

Kościół w Tartakowie koło Sokala w 2007 - fotografie T i W. Pitakowie
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fotografie wykonano w maju 2007 r.
Autorzy: Tatiana i Władysław Pitakowie - polscy dziennikarze z Koszalina

Fotografie można publikować w internecie, wydawnictwach papierowych i elektronicznych tylko przy zachowaniu przepisów prawa autorskiego i prasowego 

W Tartakowie, niegdyś konkurencyjnym mieście dla Sokala, znajdują się dwie świątynie chrześcijańskie: cerkiew i kościół rzymsko-kat.
.

.

.


.

http://www.naszawiara.darmowefora.pl/index.php?topic=40.0

Film DVD dla Ciebie

Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita  historia  ludzi i  cudownego obrazu
Matki Boskiej Łaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim



kilka fotek z tego filmu na stronie:
www.rodowy.pl/lukawiec[/size]

Zamówienia proszę składać pod adresem:

sokal2@wp.pl

lub telefonicznie: 94-340-60-06


@@@

Owocem sentymentalnej podróży do Wilna jest  film na płycie dvd w formacie ekranowym 16:9 . Trwający ponad 80 minut reportaż pt: "Wilno z okna na Szkaplernej" pokazuje wędrówkę rodowitej wilnianki Tatiany, która po śmierci ojca, jako kilkuletnie dziecko w 1954 razem z matką wyjechała na Ziemie Zachodnie.

Po ponad 50 latach wróciła do Wilna i razem ze stryjecznym bratem zaczęłą  szukać śladów młodości jej rodziców i krewnych oraz swojego dzieciństwa.

Tak jak miała szczęście odkryć, że jej stryj nie zginął w czasie wojny podczas bombardowania , a po jej zakończeniu ożenił się i wyjechał w 1945 r. do Polski, tak - dzięki pomocy zakonnika o. Marka Dettlaffa - rektora kościoła NMP Na Piaskach w Wilnie, odnalazła groby ojca i brata oraz dom na ul. Szkaplernej, w którym mieszkała jako dziecko.

Film pokazuje wędrówkę Tatiany po cmentarzach,  starych uliczkach i zaułkach Wilna, fragmenty liturgii w Kościołach i cerkwiach, a przede wszystkim w kościele franciszkańskim i kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej.




Szczegółowe informacje i zamówienia:

sokal2@wp.pl
tel.660-332-172

Film DVD dla Ciebie

Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita  historia  ludzi i  cudownego obrazu
Matki Boskiej Łaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim



kilka fotek z tego filmu na stronie:
www.rodowy.pl/lukawiec[/size]

Zamówienia proszę składać pod adresem:

sokal2@wp.pl

lub telefonicznie: 94-340-60-06


@@@

Owocem sentymentalnej podróży do Wilna jest  film na płycie dvd w formacie ekranowym 16:9 . Trwający ponad 80 minut reportaż pt: "Wilno z okna na Szkaplernej" pokazuje wędrówkę rodowitej wilnianki Tatiany, która po śmierci ojca, jako kilkuletnie dziecko w 1954 razem z matką wyjechała na Ziemie Zachodnie.

Po ponad 50 latach wróciła do Wilna i razem ze stryjecznym bratem zaczęłą  szukać śladów młodości jej rodziców i krewnych oraz swojego dzieciństwa.

Tak jak miała szczęście odkryć, że jej stryj nie zginął w czasie wojny podczas bombardowania , a po jej zakończeniu ożenił się i wyjechał w 1945 r. do Polski, tak - dzięki pomocy zakonnika o. Marka Dettlaffa - rektora kościoła NMP Na Piaskach w Wilnie, odnalazła groby ojca i brata oraz dom na ul. Szkaplernej, w którym mieszkała jako dziecko.

Film pokazuje wędrówkę Tatiany po cmentarzach,  starych uliczkach i zaułkach Wilna, fragmenty liturgii w Kościołach i cerkwiach, a przede wszystkim w kościele franciszkańskim i kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej.




Szczegółowe informacje i zamówienia:

sokal2@wp.pl
tel.660-332-172