Galicja i Lodomeria - Ojczyzna przodków
Maj 06, 2024, 10:40:07 *
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
 
   Strona główna   Pomoc Szukaj Zaloguj się Rejestracja  
Strony: [1]
  Drukuj  
Autor Wątek: Położenie i historia Lwowa  (Przeczytany 12560 razy)
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« : Październik 13, 2008, 09:04:15 »

Fragmenty filmów video (320x240)



3 minuty dla Lwowa (obrazy ulic, kościół Bernardynów i katedra we Lwowie nagrane 20 lat temu -22.08.1988 r.)
kliknij >>>
www.rodowy.eu/video/3minuty_dla_Lwowa.WMV

Polski Lwów - opowieści o Lwowie i znanych ludziach
kliknij >>>
www.rodowy.eu/video/Lwow.wmv

Podróż sentymentalna do Ziemi Ojców - początek filmu o Sokalu i okolicach
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV

Historia cerkwi na Zabużu k/Sokala wg jednego z mieszkańców
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV

Pieśń o Matce Boskiej w cerkwi pw. św.św. Piotra i Pawła w Sokalu
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV


~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~

Obecnie jest to największe miasto leżące w zachodniej części Ukrainy, ok. 100 km od wschodniej granicy z Polską. Miasto leży w Kotlinie Lwowskiej, która styka się z Roztoczem sięgającym aż na ziemie polskie.
Pod względem przyrodniczo - geograficznym Lwów leży na pograniczu trzech zupełnie różnych krain: Roztocza, Podola i Pobuża. Dolina w której rozłożył się Lwów wyżłobiona została przez niewielki potok Pełtew, dopływ Bugu płynący na wschód przez Pobuże. Potok ten włączony w XIX wieku do kanalizacji miejskich znikł z powierzchni terenu. Tereny, na których jest położony Lwów stanowią granicę pomiędzy dorzeczami Wisły, Dniestru i Dniepru.
Miasto położone jest na dziale wodnym pomiędzy zlewiskami morza bałtyckiego i czarnego. Dział ten biegnie dokładnie pod kościołem św. Elżbiety, z którego rynien deszczówka płynie do dwóch różnych oceanów.
Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #1 : Październik 13, 2008, 09:05:55 »

HISTORIA:

Obszar obecnego Lwowa przed powstaniem miasta dzielił losy całej Ziemi Czerwieńskiej, inaczej zwanej Rusią Czerwoną. W połowie X wieku wchodził w skład władztwa księcia Polan Mieszka I. Wyprawa w roku 981 poddała Grody Czerwieńskie panowaniu wielkiego monarchy Rusi Kijowskiej Włodzimierza.
Państwo Piastowskie ponownie sięgnęło po dorzecze Górnego Bugu po zwycięskiej wyprawie Bolesława Chrobrego na Kijów (1018). Kryzys i rozpad pierwszej monarchii polskiej w latach trzydziestych spowodował powrót rządów Rurykowiczow, w osobie wielkiego księcia Jarosława Mądrego. Boje o te ziemie toczył jeszcze król Bolesław Śmiały.
Już w XI stuleciu Ruś Kijowska weszła w okres rozbicia dzielnicowego, tak charakterystycznego dla większości terenu Europy. W zachodniej części państwa uformowało się księstwo Romanowiczów, jednej z wielu gałęzi rodu Ruryka, Ruś Halicko – Włodzimierska. Rozciągało się ono od Drohiczyna i Brześcia, po Przemyśl, obejmując także Wołyń.
W 1223 roku na całą Ruś spadła katastrofa – wielka klęska militarna zadana przez najeźdźcę mongolskiego. Książęta ruscy, w tym również Halicko – Włodzimierscy, musieli uznać zwierzchność Złotej Ordy. W tym ciężkim czasie Książe Daniłło założył w dolinie Pełtwi nowy gród nazywając go na cześć swojego syna Lwim.
W 1250 roku kniaź Lew objął go we władanie. U stop grodu wyrosło miasto zwane Lwowem. Używano i innych nazw – Leopolis, Lemberg, Lwiw.
Przyszłą metropolię usytuowano na dziale wodnym Bałtyku i Morza Czarnego, wśród wzgórz południowego Roztocza, na przecięciu kilku szlaków handlowych. Jeden z nich łączył Polskę i resztę Europy z portami czarnomorskimi, zwłaszcza genueńską kolonią na Krymie — Kaffa, drugi — Ruś z Węgrami. We Lwowie obok ludności ruskiej coraz więcej pojawiało się Niemców, Polaków, Ormian, Greków, Żydów.
Pierwotnie gród był lokowany na północ od dzisiejszego Starego Miasta, w rejonie ul. Żółkiewskiej (Chmielnickoho), pomiędzy Pełtwią (obecną ul. Czornowoła)a stokiem zachodnim wzgórza zwanego później Wysokim Zamkiem.
Wschodni kraniec miasta znajdował się w rejonie obecnego klasztoru Benedyktynek, którego grube mury służyły celom obronnym. W tym czasie powstał Rynek, zwany później Starym Rynkiem. Dlatego też budowle z tamtego czasu znajdują się na dzisiejszym Przedmieściu Żółkiewskim.
W 1323 roku umarł ostatni z książąt z dynastii Rurykowiczow. Na tron Halicza i Włodzimierza wstąpił spokrewniony z Romanowiczami mazowiecki piastowicz, Książe Bolesław Trojdenowicz, przyjmując imię Jerzego. Siedemnaście lat później monarcha zmarł śmiercią tragiczną. Po dziedzictwo po swoim kuzynie sięgnął król polski Kazimierz, obdarzony przydomkiem Wielkiego. Nie był jedynym konkurentem do schedy. Swoje pretensje zgłosili także książęta litewscy, jednoczący właśnie ziemie ruskie, oraz król Węgier Karol Robert Andegaweńczyk. Liczący na sukcesje po Piastach krakowskich Węgrzy poparli zbrojnie i politycznie Kazimierza. Król wkroczył orężnie na Ziemie Czerwieńską już w 1340 roku, ustanawiając swoje władztwo we Lwowie, Przemyślu i Sanoku. Trwały pokój nastał dopiero w 1366 roku. Dawne państwo Romanowiczow ulęgło podziałowi. Czerwieńszczyzna z Haliczem przeszła pod bezpośrednie rządy Krakowa. Księstwo Włodzimiersko – Chełmskie i Zachodnie Podole Kazimierz sholdowal. Wołyń przeszedł w ręce Lubartowiczow z rodu Giedymina.
Kazimierz Wielki wyznaczył zupełnie nowe miasto na południe od dotychczasowego, w miejscu dzisiejszego Starego Miasta. Jeszcze w 1356 roku król nadal Lwowowi prawa miejskie zgodnie z zasadami magdeburskimi.Wówczas to powstał Rynek i istniejąca do dziś siatka ulic. Miasto otoczono murami, które biegły wokół dzisiejszych ulic: Skarbkowskiej (Łesi Ukrainki), Podwalnej, Sobieskiego (Braci Rohatyńców), Hetmańskiej(Prospektu Swobody). Zbudowano dwie bramy miejskie: Krakowską i Halicką u wylotu ulic o tych samych nazwach. Powstał wówczas Ratusz jako siedziba rady miasta i sądu ławniczego.
Kazimierz Wielki przyjął do miasta ówczesnych imigrantów: Ormian, którzy osiedlili się w północnej części miasta, wokół obecnej ul. Ormiańskiej i zbudowali Katedrę Ormiańską.
Żydów, którzy zajęli południowo – wschodni kwartał miasta budując na rogu ulicy Blacharskiej(Fedorowa) i Boimów (Starojewrejskiej) synagogę Złotej Róży, zburzoną w czasie II wojny przez hitlerowców.
Greków, wśród których wyróżniała się rodzina Korniaktów. Właśnie oni sfinansowali budowę wieży Korniaktowskiej cerkwi Wołoskiej.
Wobec ryzyka ponownych najazdów tatarskich Kazimierz Wielki zbudował dwa zamki obronne: Wysoki Zamek na szczycie wzgórza zwanego odtąd Wysokim Zamkiem. Zamek będący czasową siedzibą królów polskich zbudowany był z olbrzymim przepychem. Od XVII wieku stopniowo popadał w ruinę i został rozebrany w XIX wieku.
Niski Zamek (siedziba starostwa grodzkiego) znajdował się na terenie obecnego Teatru Skarbkowskiego. Stopniowo również popadający w ruinę został zburzony po I rozbiorze Polski.
Z inicjatywy Kazimierza Wielkiego zbudowano Katedrę Łacińską. Król dał miastu liczne przywileje m.in. prawo składu (1444 r.). Wówczas też powstał samorząd miejski. Po śmierci króla miasto czasowo dostało się pod panowanie węgierskie. Za czasów Władysława Jagiełły miasto przeżywa rozkwit związany z położeniem na skrzyżowaniu szlaków prowadzących do Krakowa, Kijowa, Białogrodu i Suczawy.
Po zgonie ostatniego Piasta zasiadającego na tronie polskim Ziemia Czerwieńska wraz ze Lwowem, tak jak cała Korona, przeszła pod berło Ludwika Węgierskiego. Namiestnikiem Rusi został Książe opolski Władysław (1372). Węgrzy doprowadzili do oderwania nowo pozyskanych przez Polskę ziem i włączenia ich do Korony świętego Stefana. Dopiero po śmierci ostatniej Andegawenki na tronie węgierskim, Marii (1386), jej siostra Jadwiga — Król Polski, wraz ze swoim małżonkiem Władysławem Jagiełłą, jednocześnie Wielkim Księciem Litewskim i Królem Polskim, odebrała Lwów i Halicz z rak madziarskich (1387).
Na mocy przywileju Władysława Jagiełły powstało nowe województwo ruskie, obejmujące pięć ziem — chełmską, sanocka, przemyska, halicka i lwowska, ta ostatnia z powiatem żydaczowskim. Stolica województwa został Lwów. Urząd wojewody do I rozbioru Rzeczypospolitej pełniło 37 mężów, a kasztelana lwowskiego.
Na początku XVI wieku Lwów staje się stolicą województwa ruskiego. W tym czasie wskutek świetnej prosperity (brak prze- marszów wojsk i rozwój handlu) Lwów staje się jednym z najbogatszych miast w Europie. Bawili tu często monarchowie polsko – litewscy. W pobliskim Grodku zmarł w 1434 roku Władysław Jagiełło. Dzieci mieszczan lwowskich kształciły się w najlepszych ówczesnych uniwersytetach. Do miasta ściągano najlepszych architektów, m.in. przybył tu Paweł Rzymianin (Paolo Romano).
W harmonii i wzajemnej tolerancji żyli razem Polacy, Rusini, Niemcy, Ormianie, Grecy oraz przedstawiciele wielu innych narodów. Obywatele lwowscy różnili się nie tylko co do języka, ale również i co do wiary. Obok dominujących katolików, liczni byli prawosławni i mojżeszowi jednak reformacja docierająca do miasta nie zznalazła żadnego posłuchu. Już za czasów kazimierzowskich obok władzy świeckiej Lwów stawał się stopniowo również ośrodkiem władzy duchownej. Ustanowiono w mieście stolice biskupstwa, choć miała ona raczej charakter tytularny. Do­piero w 1412 roku nastąpiło przeniesienie siedziby metropolity łacińskiego z Halicza. Pierwszym arcybiskupem lwowskim został Jan Rzeszowski.We Lwowie powstało także biskupstwo prawosławne i metropolia ormiańska.
Od schyłku XV wieku narastało ponownie niebezpieczeństwo tatarskie. Turcy zajęli porty czarnomorskie — Kaffe, Kilie, Białogród, Oczakow, utrudniając handel, z którego żyło miasto. Pod murami miasta zaczęły pojawiać się zagony pohańców (niewierny). Przez Lwów ciągnęły na wyprawę mołdawska wojska Jana Olbrachta, by ponieść słynna klęskę bukowińską (1497). Z kolei stanęły pod miastem oddziały hospodara mołdawskiego Bohdana i podjęły ostrzał Lwowa (1509). W roku następnym tu właśnie zawarto pokój kończący wojnę o Pokucie.
Epokę średniowiecza we Lwowie zamknął wielki pożar w czerwcu roku 1527, który strawił prawie wszystkie zabudowania w obrębie murów obronnych. Bogate miasto podniosło się z popiołów już w szacie renesansowej. W dziesięć lat po klęsce ogniowej Lwów był miejscem niecodziennego wydarzenia, zwanego „Wojną Kokoszą”. Zebrana na pospolite ruszenie szlachta, wezwana na nową wyprawę mołdawską, zamiast wojować z wrogami Korony, dysputowała w podIwowskiej wsi Zboiska, protestując przeciwko promagnackiej poli­tyce dworu królewskiego. Nieszczęsna wyprawa otrzymała swoje imię od smutnego losu wybitych kur.
Podobnie jak w Krakowie na terenie Lwowa, w XVI wieku dokonała się polonizacja struktur miejskich i kazalnic, skąd ostatecznie ustąpiła niemczyzna. Mozaikę wyznaniową wzbogaciło pojawienie się protestantów - luteranów i kalwinistów. Odpowiedzią odnowionego Kościoła Rzym­skiego stało się dążenie do unii cerkwi prawosławnej i ormiańskiej ze Stolicą Apostolska, co z wielkimi oporami dokonało się, po stu­leciu walki, do końca wieku XVII. W samym Lwowie i na jego przedmieściach wyrosły dziesiątki nowych świątyń, głownie zakonnych.
U schyłku I Rzeczypospolitej liczba ich doszła do czterdziestu. Lwi Gród zyskał miano „civitas monachorum". Były to czasy wielkiego rozkwitu kultury artystycznej miasta, w którym stapiały się harmonijnie elementy sztuki zacho­dnioeuropejskiego renesansu, manieryzmu i baroku, z pierwiastkami bizantyjskimi, ormiańskimi czy wręcz orientalnymi. Wspólnym dziełem spolszczonych Włochów, Niemców i Ormian, a także twórców rodzimych – polskich i ruskich. Lwów wyrósł na jedną z najpierwszych stolic artystycznych Rzeczypospolitej. Wiek XVI pozostawił takie pomniki sztuki, jak Cerkiew Wołoską z Wieża Korniaktowską. Stulecie następne przekazało potomności kaplice Boimow, kościoły jezuitów i bernardynów, kamienice: Czarna i Królewska. Wtedy też Fedorow podłożył podwaliny pod rozwój drukarstwa ruskiego.
Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #2 : Październik 13, 2008, 09:06:27 »

Z początkiem XVII wieku nastąpił okres stopniowego upadku miasta spowodowany licznymi najazdami i oblężeniami, które nierzadko bezpośrednio niszczyły budowle Lwowa. Wczesne sygnały zbliżających się nawałnic dotarły do Grodu Lwa już w 1620 roku, kiedy to po klęsce cecorskiej Stanisław Lubomirski bronił miasta przed Tatarami. Rok później bawił tu król Zygmunt III Waza. W oparciu o Lwów podjęto wyprawę chocimską (1621) i ekspedycje przeciw Abazy Paszy (1634).
Rok 1648 zapoczątkował sześć dziesiątków lat klęsk i wyrzeczeń. Wiosną wybuchło powstanie kozackie dowodzone przez Bohdana Chmielnickiego. Najpierw działania zbrojne miały miejsce na Dzikich Polach, nad Dnieprem, później przeniosły się na Podole, a po wrześniowej klęsce „plugawieckiej" pod Pilawcami ostatki wojsk Rzeczypospolitej oparły się dopiero we Lwowie. Pod murami stanęły nieprzebrane rzesze czerni kozackiej i Tatarzy. Padł Wysoki Zamek, zdobyty przez Maksyma Krzywonosa. Samo miasto jednak obroniło się, plącąc olbrzymi okup Chmielnickiemu. W listopadzie oblężenie zwinięto. Gdy kilkuletnie walki nie przyniosły rozstrzygnięcia hetman kozacki poddał się wraz z cała Ukrainą władzy cara moskiewskiego Aleksego Michajłowicza Romanowa. Od września do listopada 1655 roku Lwów ponownie obiegł Chmielnicki, wspomagany tym razem przez oddziały rosyjskie do­wodzone przez Wasyla Buturlina. Dwukrotnie udawało się go odwieść od oblężenia po zapłaceniu łapówki. Chmielnicki stacjonował wówczas w widokowych miejscach w rejonie dzisiejszej cerkwi św. Jura oraz obecnego kopca Unii Lubelskiej. W tym drugim miejscu – w roku 1992 – położono tablicę pamiątkową z tej okazji.
W tym samym czasie Koronę i Litwę zalewał „potop" szwedzki. Do ostatniego, oprócz dalekiego Gdańska, nie zdobytego przez obce potencje miasta przybył w początkach 1656 roku powracający ze śląska do kraju król Jan Kazimierz. Tu l kwietnia przed cudownym obrazem Matki Boskiej Łaskawej złożył swoje słynne śluby lwowskie, uwiecznione na obrazie Jana Matejki, w których zobowiązał się m. in. polepszyć byt bohatersko walczącego ze szwedzką armią ludu wiejskiego.
W lutym 1657 roku próbował dobywać Lwowa kolejny najeźdźca, Książe siedmiogrodzki Jerzy Ra­koczy, sromotnie wkrótce rozbity przez Jerzego Lubomirskiego. W Lwim Grodzie bywał ostatni z Wazów i potem, spędzając tu cały rok 1663.
W końcu lat sześćdziesiątych groźny obrót przybrały stosunki z przeżywająca renesans swojej potęgi militarnej osmańska Turcja. W 1672 roku po upadku Kamieńca Podolskiego, armia sułtana Mehmeda IV stanęła u wrót Lwowa. Upokarzający pokój zawarto w Buczaczu, choć Turcy, posiłkowani przez kozaków Doroszenki, miasta i tym razem nie zdobyli.

~~~~~~~~

Fragmenty filmów video (320x240)



3 minuty dla Lwowa (obrazy ulic, kościół Bernardynów i katedra we Lwowie nagrane 20 lat temu -22.08.1988 r.)
kliknij >>>
www.rodowy.eu/video/3minuty_dla_Lwowa.WMV

Polski Lwów - opowieści o Lwowie i znanych ludziach
kliknij >>>
www.rodowy.eu/video/Lwow.wmv

Podróż sentymentalna do Ziemi Ojców - początek filmu o Sokalu i okolicach
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV

Historia cerkwi na Zabużu k/Sokala wg jednego z mieszkańców
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV

Pieśń o Matce Boskiej w cerkwi pw. św.św. Piotra i Pawła w Sokalu
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV

Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #3 : Październik 13, 2008, 09:07:06 »

W roku następnym wojsko koronne dowodzone przez hetmana wielkiego Jana Sobieskiego pociągnęło ku Chocimiowi, zdobywając 11 listopada twierdze bronioną przez siły tureckie. Dzień wcześniej zakończył życie w kamienicy arcybiskupiej w rynku lwowskim król Michał Korybut Wiśniowiecki.
Przyszło Sobieskiemu ponownie ochraniać Lwów jesienią 1675 roku, kiedy to już jako kolejny król i wielki Książe, stoczył pod swoim ukochanym grodem bitwę z Turkami. Sobiescy, panowie na Żółkwi, Olesku i innych zamkach na Rusi, bardzo chętnie i często przemieszkiwali w stolicy województwa ruskiego. Wielkie zasługi miasta dla Rzeczypospolitej uhonorowane zostały w 1658 roku nobilitacją Lwowa, którego obywatele mogli od tej pory posiadać i dziedziczyć dobra ziemskie, wysyłać posłów, tak jak Kraków i Wilno, na sejmy walne i elekcje. Wiek Marsa przyniósł jed­nak otwarcie akademii, powstałej z przekształcenia kolegium jezuickiego. Uczelnia przez pierwsze stulecia ledwo wegetowała, zwalczana przez Akademie Jagiellońską, a także pobliską Zamoyską. Tę drugą wspierał król Michał, po kądzieli prawnuk hetmana Jana Zamoyskiego.
Po raz ostatni Tatarzy zagrozili miastu w 1695 roku, rozbici przez hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jabłonowskiego, którego Lwowianie uczcili potem pięknym pomnikiem.
W 1704 roku Lwów został zdobyty przez armie szwedzka króla Karola XII. Gród utracił nie tylko miano niezdobytego. Krótkotrwali okupanci wysadzili m. in. działa miejskie, złupili zubożałych i tak mieszczan. Saskie zapusty przyniosły spokój, powolna odbudowe, ożywienie gospodarcze, wyrosło wiele kościołów np. dominikanów, trynitarzy, paulinów, a nade wszystko piękna katedra unicka pw. św. Jura.
Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #4 : Październik 13, 2008, 09:07:34 »

W „mieście mnichów" odbyły się dwie koronacje cudownych wizerunków Matki Boskiej – u dominikanów w 1751 roku, a ćwierć wieku później w katedrze łacińskiej. Wreszcie w 1759 roku Ojciec święty Klemens XIII nadal akademii prawa uniwersyteckie.
Połowa stulecia XVIII to okres ponownego przodowania Lwowa w sferze sztuki. Rozkwita architektura sakralna w dziełach Jana de Witte i Bernarda Meretyna. Lwowska rzeźba rokokowa to zbiorowe dzieło Obrockiego, Osinskiego, Polejowskich, Pinsla, Fesingerow, warto też wspomnieć o monumentalnych polichromiach kościelnych np. Benedykta Mazurkiewicza u bernardynów. Zawierucha zawiązanej w lutym 1768 roku w podolskim Barze konfederacji dociera do Lwowa. Pojawiają się tłumiące insurekcje wojska rosyjskie.
Ponowne przemarsze wojsk rosyjskich nastąpiły w latach 1769 – 72 w czasie trwania Konfderacji Barskiej. W sierpniu 1772 roku stanęła w Sankt Petersburgu konwencja rozbiorowa. We wrześniu oddziały austriackie dowodzone przez feldmarszałka Esterhazego zajęły Lwów, który ogłoszono stolicą tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii. Pierwszy gubernator Jan Pergen przybył i zamieszkał w mieście. Austriacy przyznali sobie wówczas prawo do posiadania województwa ruskiego na podstawie faktu, że zależne od nich Węgry czasowo w XIII wieku okupowały Halicz i Włodzimierz. Stąd też ziemie zagarnięte po pierwszym rozbiorze nazwano Galicją i Lodomerią. Nazwę tą przeinaczano wówczas na Golicję i Głodomerię, nawiązując do tragicznej sytuacji materialnej jej mieszkańców. Początek austriackiego panowania naznaczył się masowym przyjazdem urzędników, wojskowych oraz kasatą zakonów, sekularyzacją dóbr kościelnych, czasami ich niszczeniem.Klasztor św. Brygidy zamieniono wówczas na więzienie, Kolegium Pijarów zamieniono na Szpital.
Jeśli natomiast chodzi o wspomnianych urzędników austriackich to traktowali oni przyjazd do Lwowa jako degradację i odreagowywali sobie to traktując pogardliwie miejscowych petentów. Co ciekawe, ich dzieci urodzone we Lwowie ku rozpaczy rodziców szybko się polonizowały. W ten sposób kultura polska pozyskała Franciszka Smolkę i Wincentego Pola.
29 grudnia 1773 roku magistrat złożył hołd cesarzowej Marii Teresie jako nowej monarchini. Królestwo Galicji i Lodomerii istniało 146 lat, aż do listopada 1918 roku. Nowe władze upamiętniły początki swoich rządów wielką kasatą znakomitej większości klasztorów łacińskich. Dawna akademie przekształcono w łacińskojęzyczny uniwersytet. Lwów stał się siedzibą trzech metropolii katolickich – łacińskiej, ormiańskiej i greckiej, stąd też nowe miano „urbs catholicissima". Powstały generalne seminaria duchowne. Napłynęło wielu urzędników z niemieckich i czeskich krajów monarchii habsburskiej. Odpowiedzią na otwarcie teatru niemieckiego była polska scena, kierowana w latach dziewięćdziesiątych przez Wojciecha Bogusławskiego.
Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #5 : Październik 13, 2008, 09:08:06 »

W 1796 roku we Lwo­wie miały siedzibę władze tzw. Centralizacji Lwowskiej, patriotycznej organizacji konspiracyjnej kierowanej przez Waleriana Dzieduszyckiego.
W czerwcu 1809 roku w mieście zajętym przez wojska Księstwa Warszawskiego, dowodzone przez księcia Józefa Poniatowskiego, działał krótko tymczasowy rząd Obojga Galicji pod prezesurą ordynata Stanisława Kostki Zamoyskiego. Interwencja „sojuszniczej" armii rosyjskiej nie dopuściła do trwalszych rządów polskich we Lwowie.
Pierwsze dziesięciolecia XIX wieku przyniosły rozbiórkę wielu świątyń (św. Ducha, św. Katarzyny, św. Stanisława) i innych starych budowli – murów miejskich, Niskiego Zamku. W rynku miejsce starego ratusza zajął nowy, istniejący do dzisiaj. Powoli miasto, jako stolica rozległej prowincji, przybierało nowoczesny charakter oraz skupiało życie polityczne, np.: konspiracyjna działalność Związku Przyjaciół Ludu – Franciszka Smolki (1834), czy Stowarzyszenia Ludu Polskiego (1836), tu także miały miejsce tragiczne wypadki lat 1846 – 48 (łącznie ze zbombardowaniem miasta przez Austriaków – 2 listopada 1848 roku). Tu pulsowało życie artystyczne i naukowe – działał teatr polski, gdzie wystawiano sztuki Aleksandra Fredry, prześwietne Ossolineum – biblioteka i muzeum, uniwersy­tet i politechnika założona w 1844 roku. Tu wreszcie wydawano liczne gazety i czasopisma. Wielkie straty dla kultury przyniósł wspo­mniany już Dzień Zaduszny – spłonęły gmachy uniwersyteckie z bogata biblioteka i teatr w dawnym kościele franciszkanów.
Dwadzieścia lat po stłumieniu wolnościowych wystąpień Wiosny Ludów to okres przechodzenia od reakcyjnego systemu Bacha, ku pełnej autonomii Galicji (1868). Osłabiona po Solferino i Sadowej monarchia zgodziła się na polonizację sfery publicznej – admini­strację, sądy, oświatę, naukę, kulturę. Istniejący od 1861 roku Sejm Galicyjski, a obradujący we Lwowie, uchwalił dziękczynny adres do cesarza Franciszka Józefa „Przy Tobie, Najjaśniejszy Panie, stoimy i stać chcemy"(grudzień 1866).
Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #6 : Październik 13, 2008, 09:08:34 »

W dobie autonomii miasto przeżywa okres bujnego rozwoju. Wyrosły wspaniale gmachy, nowe dzielnice, place i parki. Okres ten nazywany jest "złotym wiekiem" w historii Lwowa. Powstają wodociągi, oświetlenie miejskie i tramwaje elektryczne (1894). Bardzo szybko rozwijają się przedmieście, powstaje wiele imponujących budynków:

• Teatr Wielki,
• Dom Inwalidów Wojennych na Kleparowie,
• Poczta,
• Bank Krajowy na ul. Kościuszki 11,
• Praski Bank Kredytowy • Szkoła Przemysłowa przy ul. Snopkowskiej,
• Pałac Gubernatorski,
• kościół św. Teresy,
• Sejm Galicyjski - obecny Uniwersytet,
• Dworzec Główny,
• cerkiew św. Grzegorza
• kościół św. Elżbiety

W roku 1861 Lwów otrzymuje połączenie kolejowe z Krakowem, a następnie z Budapesztem, Kijowem, Czerniowcami, co bardzo korzystnie wpływa na rozwój miasta. W niedalekiej okolicy powstaje zagłębie naftowe. U pro­gu XX wieku miasto liczyło już około 200 000 mieszkańców. Spolonizowany Uniwersytet wspierają Politechnika i szkoła rolnicza w Dublanach, biblioteki Ossolińskich, Baworowskich oraz dziesiątki gimnazjów i szkół. Rośnie rola kulturalna Lwowa, tu działają m. in. Artur Grottger, Helena Modrzejewska, Gabriela Zapolska i wielu innych, spoczywających dziś na Cmentarzu Łyczakowskim. Magistrat i społeczeństwo fundują pomniki Aleksandra Fredry, Jana III, Adama Mickiewicza.
W drugiej połowie XIX wieku powstają też liczne pałace:

• hr. Commello – ul. Piekarska 50,
• Biesiadeckich – pl. Halickich 10,
• Dzieduszyckich - ul. Kurkowa 15,
• Potockich – ul. Kopernika,
• Gołuchowskich – Mickiewicza 15,
• Sapiehów – Kopernika 36,
• Siemieńskich – Piekarska 19.

Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #7 : Październik 13, 2008, 09:09:03 »

Powstało szereg towarzystw naukowych z Polskim Towarzystwem Historycznym (1886). Miasto było też miasto ruchu robotniczego. Na czele Polskiej Partii Socjalnodemokratycznej Galicji i śląska Cieszyńskiego stal Ignacy Daszyński. We Lwowie obradował w 1906 roku VIII kongres Polskiej Partii Socjalistycznej.
W okresie poprzedzającym wybuch I wojny światowej na lwowskich ulicach pojawiły się strzeleckie mundury. Było to konsekwencja wolnościowej atmosfery panującej w Galicji, jedynym zaborze cieszącym się swobodą kulturalną i polityczną.
W sierpniu 1914 roku zaczęło się najcięższe sześciolecie w dotychczasowej historii grodu. Tu formowano Legion Wschodni, lecz wielka ofensywa armii ro­syjskiej już 3 września ogarnęła miasto. Okupacja trwała dziewięć miesięcy, a w jej trakcie miała miejsce wizyta cara Mikołaja II. Roz­pad monarchii habsburskiej w 1918 roku dał początek bratobójczym starciom polsko – ukrainskim. l listopada wybuchły walki, trwające wiele tygodni. Odradzająca się dopiero Rzeczpospolita nie mogła od razu pośpieszyć z odsieczą. Dopiero w końcu listopada przybyły posiłki od strony Przemyśla. Szczególnie wsławili się najmłodsi obrońcy Lwowa – Orlęta. Wzniesiono im potem piękny pomnik na cmentarzu Łyczakowskim. Jeszcze kilka miesięcy trwały starcia z Ukraińcami usiłującymi utworzyć we Wschodniej Galicji własne państwo.
Latem 1920 roku pod miasto dotarł front wojny polsko – radzieckiej. Traktat ryski podpisany w marcu roku następnego wytyczył granice na rzece Zbrucz. II Rzeczpospolita doceniła wysiłek miasta, Lwowa „semper fidelis". Odznaczono je orderem Virtuti Militari, a z cmentarza obrońców wzięto trumnę do Grobu Nieznanego Żołnierza pod kolumnada Pałacu Saskiego w Warszawie (1925). W okresie Dwudziestolecia Lwów przeżył nową epokę rozwoju. Był trzecim co do wielkości miastem Rzeczypospolitej, stolicą województwa, ośrodkiem gospodarczym – słynne Targi Wschodnie, kulturalnym – Ossolineum, Uniwersytet Jana Kazimierza. Urucho­miono jedna z kilku rozgłośni Polskiego Radia, lotnisko.
Zapisane
Kargul
Administrator
Użytkownik
*****
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #8 : Październik 13, 2008, 09:09:29 »

W latach trzydziestych Gród Lwa liczył ponad 300 000 mieszkańców, w tym przeszło 50% Polaków, 30% Żydów i około 15% Ukraińców. Miasto przygotowywało się do jubileuszu 600 – lecia związków z Polską. Do zaplanowanych na 1940 rok obchodów nie doszło.
l września 1939 roku wybuchła wojna polsko – niemiecka, a 17 września granice ryska przekroczyła Armia Czerwona, by pięć dni później wejść do Lwowa. W listopadzie wraz z całą Ukrainą Zachodnią, tj. Ziemią Czerwieńską i Wołyniem, miasto zostało włączone do Ukrainy Radzieckiej.
22 czerwca 1941 roku na Lwów ruszyły dywizje niemieckie, stojące za Sanem. Okupacja hitlerowska trwała trzy lata. Miasto od jesieni 1939 roku stało się ośrodkiem polskiej konspiracji niepodległościowej. Lwowska Organizacja Armii Krajowej podjęła walkę w ramach akcji „Burza"
W lipcu 1944 roku do Lwowa wkroczyły ponownie wojska radzieckie. Porozumienie pomiędzy Związkiem Radzieckim i PKWN pozostawiło Lwów w granicach Ukraińskiej SSR.
II wojna światowa zmieniła całkowicie wizerunek grodu. Ludność polska rozproszyła się po świecie – wywieziona podczas deportacji w latach 1939 – 41, na roboty do Niemiec, za bronią, w trakcie repatriacji na Ziemie Odzyskane i do tzw. Centrali. Żydzi lwowscy zostali wymordowani przez Niemców. Do Polski wyjechali także spolonizowani już Ormianie.
Do Wrocławia, obok tysięcy Lwowian, przywieziono cześć zbiorów Ossolineum, „Panoramę Racławicką". We Lwowie pozostało do dnia dzisiejszego kilkanaście tysięcy Polaków, żyjących w ponad siedemsettysięcznym mieście.

~~~~~~~~~~~~

Fragmenty filmów video (320x240)



3 minuty dla Lwowa (obrazy ulic, kościół Bernardynów i katedra we Lwowie nagrane 20 lat temu -22.08.1988 r.)
kliknij >>>
www.rodowy.eu/video/3minuty_dla_Lwowa.WMV

Polski Lwów - opowieści o Lwowie i znanych ludziach
kliknij >>>
www.rodowy.eu/video/Lwow.wmv

Podróż sentymentalna do Ziemi Ojców - początek filmu o Sokalu i okolicach
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV

Historia cerkwi na Zabużu k/Sokala wg jednego z mieszkańców
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV

Pieśń o Matce Boskiej w cerkwi pw. św.św. Piotra i Pawła w Sokalu
kliknij >>>
www.rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV
Zapisane
Sokal
Użytkownik
**
Wiadomości: 73


« Odpowiedz #9 : Czerwiec 13, 2009, 11:44:16 »

PODRÓŻE NA KRESY

- 12 płyt dvd , prod. 1992

     Płyta dvd nr 1

Kapłan z Gułagu cz. I - 29 min - wzruszająca opowieść o powrocie ks. Kazimierza Świątka z Gułagu do katedry w Pińsku na Polesiu

 Kapłan z Gułagu cz. II - 29 min - odbudowa katedry w   Pińsku, którą  Białorusini chcieli zamienić w browar. Słynne nazwiska: Skirmutowie, Ordowie, Butrymowicze, Stankiewicze, Szpakowscy, Roszkiewicze i inni.

 
         Płyta dvd nr 2

Polesia czar - 26 min -  polska szlachta kołchozowa, umierające wioski - żyć jest lepiej, ale radości mało, piosenki polskie i białoruskie, chaty kryte słomą, dodatek za radioaktywność

Nieśwież - 25 min - Księstwo Ołyckie i Nieświeżskie. Księża, którzy uczą polskiego i malują kościoły. Klasztor s.s. Benedyktynek czy technikum z internatem? Brama Słucka - Ostra Brama Polesia.

         Płyta dvd nr 3

Kościoły Wołynia i Podola - 29 min -  Krzemieniec, Borszczów, Czortków, Kopiczyna,  cudowny obraz MB Borszczowskiej, Skała Podolska, Jeziorzany, Zbaraż, Gołuchów

Poczajów - 30 min -  Ławra Poczajowska-Jasna Góra Ukrainy, Poczajowskie dzwony, błogosławiony Kijów i jego grota.

           Płyta dvd nr 4

Z różnych stron Wołynia - 26 min - Korzec, Wiśniowiec, Zofiówka pod Humaniem. Słynne nazwiska, Wiśniowieccy, Potoccy   

Krzemieniec - 30 min -  miejsce urodzin J. Słowackiego. Losy Liceum Krzemienieckiego, pomordowani Polacy


          Płyta dvd nr 5

Buczacz - 28 min- opowieści  Jerzego Janickiego. Nad rzeką Strypą w XIV w. wybudowano tu zamek obronny, który należał do Buczackich, Golskich i Potockich. Zamek przetrwał napady Tatarów, Turków i Kozaków. W 1672 r., gdy Mahomet IV dowiedział się, że obroną kieruje żona właściciela Teresa Potocka, początkowo odstąpił od oblężenia i ofiarowanego okupu, lecz po pewnym czasie, zajął go na swoją czasową siedzibę.

Czortków - 24 min - Stary polski cmentarz z licznymi nagrobkami (zachowany, lecz w znacznym stopniu zdewastowany, mauzoleum i katakumby ofiar ukraińskich egzekucji z lat 1918-1919. Spoczywają tam prochy obrońców Czortkowa z okresu walk polsko-ukraińskich, m.in. młodzi Polacy 16-, 17-letni gimnazjaliści. Ruiny zamku czortkowskiego na tzw. Wygnance z XVI wieku .Kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława w Czortkowie - dawniej kościół oo. dominikanów.
     

          Płyta dvd nr 6

Jazłowiec - 29 min - jedna z najstarszych osad polskich na Podolu. Własność Buczackich (którzy po osiedleniu się w Jazłowcu przyjęli nazwisko Jazłowieckich), Radziwiłłów i Koniecpolskich. Miejsce urodzenia poety Kornela Ujejskiego, oraz - prawdopodobnie - miejsce śmierci i pochówku wybitnego kompozytora doby renesansu Mikołaja Gomółki urodzonego w Sandomierzu. W miasteczku do chwili obecnej znajduje się klasztor Sióstr Niepokalanek (założony w 1863 przez przybyłą z Rzymu bł. Marcelinę Darowską).

W grudniu 1918 klasztor w Jazłowcu został zajęty przez wojska ukraińskie i zamieniony na więzienie dla internowanych Polaków. W lecie 1919 w wąwozach w pobliżu Jazłowca odbyła się trzydniowa, zwycięska bitwa 14 Pułku Ułanów (utworzonego w Rosji z Polaków służących w armii carskiej) z wojskami ukraińskimi. Od dnia zwycięstwa - 11 lipca 1919 pułk ten przyjął nazwę Ułanów Jazłowieckich.

Ostróg - 25 min - miasto na Ukrainie (obwód rówieński), nad rzeką Horyń przy ujściu Wilii, dawna rezydencja magnaterii polskiej. Stary gród ruski, wzmiankowany już w 1100; od drugiej połowy XII wieku w Księstwie Wołyńskim;

W latach 1919–39 w granicach Polski, w ówczesnym pow. zdołbunowskim, w dawnym województwie wołyńskim. Miasto było garnizonem macierzystym Batalionu KOP "Ostróg" i 19. Pułku Ułanów Wołyńskich. Podczas II wojny światowej, we wrześniu 1939 zajęty przez ZSRR i włączony następnie w składzie Ukrainy Zachodniej do ZSRR.

W Borszczówce niemieckie komando SS zamordowało 115 osób, w Lidawce zlikwidowano całą kolonię.

 
          Płyta dvd nr 7

Gdzieś na Bukowinie - 24 min - kraina historyczna położona pomiędzy Karpatami Wschodnimi a środkowym Dniestrem, podzielona po II wojnie światowej na Bukowinę północną (ukraińską) oraz Bukowinę południową (rumuńską). Stanowi północną część historycznej Mołdawii.

Skupiska miejskie terenów  Bukowiny, to przede wszystkim leżąca na południu Suczawa i rozwijające się na północy Czerniowce. Potężna twierdza suczawska do dziś imponuje swymi walorami obronnymi. Monastyry suczawskie, z monastyrem św. Jana z Suczawy na czele, świadczą o poziomie kultury prawosławnej całej ówczesnej Mołdawii.

Historia Czerniowiec była trochę odmienna, bardziej kupiecka. Czerniowce też później staną się stolicą austriackiej Bukowiny. Ziemie te były terenem nieudanej wyprawy króla polskiego Jana Olbrachta w 1497 r., którego wojska zostały zmuszone do odstąpienia od obleganej Suczawy, a następnie rozbite w lasach mołdawskich („Za króla Olbrachta, wyginęła szlachta”).

W marcu 1849 Bukowina została odłączona od Galicji i stała się osobnym krajem koronnym jako Księstwo Bukowiny z osobnymi organami władzy -  Prezydium Krajowym, sejmem krajowym i wydziałem krajowym.

 Zaleszczyki - 25 min - miasto na Podolu w zachodniej Ukrainie, położone w głębokim jarze w zakolu Dniestru, administracyjnie znajduje się w obwodzie tarnopolskim. Należały pierwotnie do Lubomirskich. Miastem stały się dopiero w 1766 jako własność króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, otrzymując plan regulacyjny zgodny z polską tradycją - prostokątny rynek z ratuszem pośrodku, kościołem parafialnym usytuowanym przy ulicy wychodzącej z narożnika rynku i szachownicą ulic. Z uwagi na swój specyficzny, bardzo ciepły klimat w II Rzeczypospolitej znany kurort ze wspaniałymi plażami nad Dniestrem, miejsce jedynego występowania wielu gatunków roślin, "stolica" uprawy winorośli. Co roku urządzano tu ogólnopolskie święto winobrania.

do Zaleszczyk na wypoczynek kilkakrotnie przybywał Marszałek Józef Piłsudski.

          Płyta dvd nr 8

Czerwony pas - 25 min

Nazwa Kołomyja ma związek z założycielem miasta królem halickim Kolomanem. W roku 1459 hospodar mołdawski Stefan III Wielki złożył tutaj hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. Jako powiat był jednostką administracyjną w okresie I Rzeczypospolitej, ziemia halicka, województwo ruskie od 1569 do 1772 r.

W latach 1886-1945 w Kołomyji funckjonowały tramwaje parowe. Przez cały okres swojej historii było nieustannie niszczone przez Tatarów, Kozaków oraz wojska mołdawskie.

Kosów Huculski czy Kosów Pokucki. Położony nad Rybnicą, dopływem Prutu.  W II Rzeczypospolitej miasto powiatowe województwa stanisławowskiego. Podczas inwazji sowieckiej na Polskę w 1939 roku tutaj rząd polski spędził ostatnią noc i przekroczył granicę z Rumunią na rzece Czeremosz.

Kuty - osiedle typu miejskiego nad Czeremoszem, w malowniczej okolicy górzystej na pograniczu Bukowiny. Od 1991 na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, rejonie kosowskim. W okresie międzywojennym Kuty słynęły jako miejscowość wypoczynkowa i ośrodek lokalnego rzemiosła artystycznego (tkactwo, hafciarstwo, garncarstwo).  Corocznie w dniu 13 czerwca odbywały się tu sławne odpusty ormiańskie, ściągające Ormian z Polski, Bukowiny, Mołdawii, a nawet Armenii

Czerniowce  - Miasto zostało przyłączone do Austrii w 1775 r. Podczas I wojny światowej zajęte przez Rosjan w kwietniu 1916, przez półtora roku było na linii frontu. W latach 1918-1940 należało do Rumunii . Latem 1940 przyłączone do ZSRR jako Czernowice. W latach 1941-1944 ponownie należało do Rumunii. Zdobyte przez Armię Czerwoną w 1944, przemianowane na Czerniowce. W latach 1945-1991 część Ukraińskiej SRR, od 1991 należy do Ukrainy i jest stolicą obwodu czerniowieckiego.

 
Huculska kolęda - 30 min  - Huculi to najciekawszy zabytek etnograficzny nie tylko na ziemiach polskich, lecz i w Europie.  Można spotkać wśród nich typy polskie, ukraińskie, węgierskie, rumuńskie, a nawet cechy antropologiczne tureckie i tatarskie czy wreszcie cygańskie i ormiańskie.

Hucuł od narodzenia do śmierci żył w świecie magii, wierzeń i demonów. Lasy, połoniny, potoki zaludniały różnego rodzaju złe siły. Człowiek mógł się przed nimi bronić zaklęciem, zielem, modlitwą.


 Płyta dvd nr 9

Żytomierz cz. I - 22 min

Żytomierz cz. II - 30 min - 

Założony w 884 roku. Żytomierz był jednym z największych miast Rusi Kijowskiej. Po oderwaniu przez Rosję Kijowa od województwa kijowskiego stał się w 1667 nową stolicą województwa. Od 1991 jest stolicą katolickiej diecezji kijowsko-żytomierskiej obrządku łacińskiego.Cmentarz polski (jeden z największych poza granicami Polski po Łyczakowskim we Lwowie i Rossie w Wilnie)

          Płyta dvd nr 10

Berdyczów - 25 min   -   miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hniłopiat, prawym dopływem Teterewy.

Na mocy unii lubelskiej w 1569 włączony do Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Stanisław Zaremba (biskup kijowski) w 1647 został, wg wiernych, uzdrowiony za wstawiennictwem Matki Bożej Berdyczowskiej, której obraz ogłosił cudownym. Berdyczów nazywany został przez niego Ukraińską Częstochową..

Zjeżdżali się do Berdyczowa regularnie kupcy z najróżniejszych stron Europy. Z tego czasu pochodzi właśnie kupieckie zawołanie ... pisz do mnie na Berdyczów -  jako, że był to w życiu wędrownych kupców jedyny adres, gdzie było pewne, że w przeciągu 2-3 miesięcy na pewno się zjawią. Stąd poste restante Berdyczowa pełniła ważną rolę w przebiegu informacji handlowej.

Podczas II wojny światowej w sanktuarium berdyczowskim mieściło się rosyjskie więzienie.

Bar - 24 min -   Konfederacja barska (1768-1772) -  zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku, z zaprzysiężeniem aktu założycielskiego w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, skierowany przeciwko: kurateli Rosji, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim. Celem konfederacji było zniesienie ustaw narzuconych przez Rosję, a zwłaszcza dających równouprawnienie dysydentom.

 
     Płyta dvd nr 11

Łyczakowskie opowieści cz. I - 32 min - cmentarz Lwowa - historie grobów. Narratorem  jest prof. Stanisław Nicieja, znawca kresów wschodnich, historyk sztuki

Łyczakowskie opowieści cz. II - 26 min  Lekcja historii -  opowieść o ludziach. Zarówno o tych, którzy tworzyli jego klimat i krajobraz projektując i wykonując nagrobki, kaplice i rzeźby (m.in. Parys Filippi, Cyprian Godebski), jak i tych dla których były one zamawiane. Tu spoczywają m.in. Maria Konopnicka , Gabriela Zapolska, Seweryn Goszczyński, Artur Grottger, Prof. Stefan Banach, Mieczysław Gębarowicz, Karol Szajnocha, Walery Łoziński, Ludwik Kubala. Są na cmentarzu groby powstańców listopadowych i kwatera powstańców styczniowych. Cmentarz Łyczakowski, liczący 40 hektarów, jest klasycznym cmentarzem krajobrazowo– parkowym. Obszar, w którym go usytuowano stanowi malowniczy zakątek. Jest to jedna z najstarszych nekropolii istniejących do dziś w Europie.


Płyta dvd nr 12

Żółkiew - 26 min - miasto na Ukrainie, obwód lwowski, nad Świną. W latach 1951-91 nosiło nazwę Niestierow  od nazwiska lotnika rosyjskiego Piotra Niestierowa; spotykana jest również transkrypcja Nesterow). Do 17 września 1939 siedziba powiatu w województwie lwowskim.

Założona w 1597 przez hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Była miastem prywatnym. Należało później do Daniłowiczów, Sobieskich i Radziwiłłów. Żółkiew była ulubioną rezydencją króla Jana III Sobieskiego. Król umocnił miasto nowoczesnymi obwarowaniami, dekorował też miasto w stylu barokowym, tu przywoził swoje liczne wojenne trofea. Żołkiew była garnizonem 6 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego.

W żółkiewskiej farze oprócz pięknych marmurowych nagrobków Żółkiewskich i Sobieskich (autorstwa Andreasa Schlütera) znajdowały się do 1939 ogromne malowidła batalistyczne obrazujące największe zwycięskie bitwy króla Jana III Sobieskiego i jego pradziada Stanisława Żółkiewskiego, tworzące jeden z najbardziej monumentalnych zespołów malarstwa batalistycznego w Europie:

Obrazy batalistyczne zostały na początku lat '60 XX wieku. umieszczone w Lwowskiej Galerii Sztuki w Olesku. Po wywiezieniu ich z kościoła w Żółkwi nie były nigdy eksponowane we wspólnym miejscu. Po upadku ZSRR i zwrocie kościoła katolikom obrazy te nie powróciły niestety na swoje dawne miejsce i pozostały w gestii galerii obrazów.

 Olesko - 25 min - Olesko położone jest 23 km na północ od Złoczowa, 72 km od Lwowa, 5 km od Podhorców przy szosie kijowskiej.

Budynek zamkowy dwupiętrowy z basztą w jednym z narożników oraz basztą przybramną, prowadzącą na dziedziniec zamkowy. W latach 80. XVII w. gruntownie odnowiony staraniem króla Jana III. Po I rozbiorze Polski zamieniony przez Austriaków na koszary. W 200 rocznicę Wiktorii Wiedeńskiej, w 1883, wykupiony z rąk austriackich. Podczas I wojny światowej poważnie uszkodzony, w latach 30. odnowiony, ponownie uszkodzony podczas II wojny światowej. W latach 1961-1965 odnowiony. Od 1975 pełni rolę filii Lwowskiej Galerii Sztuki. W zamku eksponowane są ogromne malowidła batalistyczne z żółkiewskiej fary, upamiętniające zwycięskie bitwy Jana III Sobieskiego i jego pradziada hetmana Stanisława Żółkiewskiego.

Kościół parafialny pw. św. Trójcy konsekrowany w 1597. Po II wojnie zamieniony na magazyn. Część wyposażenia znajduje się w Lwowskiej Galerii Sztuki. Obecnie w gestii cerkwi prawosławnej.

Podhorce - wieś w zachodniej Ukrainie, w rejonie brodzkim obwodu lwowskiego; 17 km. na płn.-wsch. od Złoczowa, 8 km. od Oleska i około 17 km. od m. Brody. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Podhorce w powiecie złoczowskim województwa tarnopolskiego.

Zamek w stylu villa castello należący pierwotnie do Stanisława Koniecpolskiego, zbudowany w latach 1637-1641. W zamku mieściła się dawniej piękna kolekcja malarstwa. Obrazy częściowo przechowywane są w Muzeum Okręgowym w Tarnowie, w Lwowskiej Galerii Sztuki (Lwów i zamek w Olesku). Najcenniejszy obraz z całej kolekcji, Miłosierny Samarytanin, dzieło Jacoba Jordaensa, ewakuowany wraz z pewną częścią zbiorów podhoreckich we wrześniu 1939 znajduje się obecnie w Sao Paulo jako własność Fundacji Romana Sanguszki.

Cerkiew z klasztorem Bazylianów (z XVIII w.) wybudowana na rzucie krzyża łacińskiego z fasadą w stylu barokowym.

 Kościół św. Józefa z lat (1752-1766), wybudowany na zamówienie Wacława Rzewuskiego, wg planów Romanusa. Kościół był najpierw kościołem zamkowym, a później parafialnym. Jest budowlą z półkolistą kopułą, oświetloną na szczycie latarnią i ozdobioną krzyżemAusteria - budynek dawnych stajen hetmańskich przekształcony w zajazd.




Kontakt :

sokal2@wp.pl
tel. 660-332-172

Zapisane
Marian
Użytkownik
**
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #10 : Styczeń 23, 2010, 08:44:40 »

Cytuj
Zapisane
krystyna55
Użytkownik
**
Wiadomości: 67


« Odpowiedz #11 : Czerwiec 25, 2010, 08:26:15 »


Sokal  i kresy nad Bugiem - dvd
 

 
 
O czym jest film?
 
Przepiękne są wnętrza cerkwi obrządku grecko-katolickiego, m.in. św. Piotra i Pawła oraz św. Mikołaja, w której B.Chmielnicki brał ślub.
 
Sporo miejsca zajmuje pobyt w ruinach pałacu Potockich i czynnym już od 2004 r. kościele rzymsko-katolickim i cerkwi w Tartakowie.
 
W maju 2007 r.  odbyła się w tym kościele Msza św. w dwóch językach: polskim i ukraińskim. Normalnie raz w tygodniu przyjeżdża ksiądz z Czerwonogradu (dawniejszy Krystynopol) i odprawia nabożeństwa w języku ukraińskim.
 
Na pewno duże wrażenie zrobią ujęcia klasztoru Bernardynów (obecnie znajduje się w nim ciężkie więzienie) oraz piękne widoki starego miasta i cmentarza w Sokalu. Wszystko jest uzupełnione rozmowami z mieszkańcami sokalszczyzny w języku polskim i ukraińskim.
 
Fragmenty filmu można obejrzeć po kliknięciu na linki:
 
Sokal k/Lwowa - intro do filmu:
http://rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV
 
 Sokal k/Lwowa -cerkiew pw. św.Piotra i Pawła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV
 
 Zabuże k/Sokala - cerkiew pw. św. Michała Archanioła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV
 
Czas trwania filmu = 70:00 minut
 
Informacje i zamówienia:
 
sokal2@wp.pl
tel.660-332-172
Zapisane
galicja
Użytkownik
**
Wiadomości: 86


« Odpowiedz #12 : Lipiec 23, 2010, 16:16:20 »


Film DVD dla Ciebie

[size=18]Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita  historia  ludzi i  cudownego obrazu
Matki Boskiej Łaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim



kilka fotek z tego filmu na stronie:
www.rodowy.pl/lukawiec
[/size]


Zamówienia proszę składać pod adresem:

sokal2@wp.pl

lub telefonicznie: 94-340-60-06


@@@@@@@@@@@@@@@@


Sokal  i kresy nad Bugiem - dvd
 

 
 
O czym jest film?
 
Przepiękne są wnętrza cerkwi obrządku grecko-katolickiego, m.in. św. Piotra i Pawła oraz św. Mikołaja, w której B.Chmielnicki brał ślub.
 
Sporo miejsca zajmuje pobyt w ruinach pałacu Potockich i czynnym już od 2004 r. kościele rzymsko-katolickim i cerkwi w Tartakowie.
 
W maju 2007 r.  odbyła się w tym kościele Msza św. w dwóch językach: polskim i ukraińskim. Normalnie raz w tygodniu przyjeżdża ksiądz z Czerwonogradu (dawniejszy Krystynopol) i odprawia nabożeństwa w języku ukraińskim.
 
Na pewno duże wrażenie zrobią ujęcia klasztoru Bernardynów (obecnie znajduje się w nim ciężkie więzienie) oraz piękne widoki starego miasta i cmentarza w Sokalu. Wszystko jest uzupełnione rozmowami z mieszkańcami sokalszczyzny w języku polskim i ukraińskim.
 
Fragmenty filmu można obejrzeć po kliknięciu na linki:
 
Sokal k/Lwowa - intro do filmu:
http://rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV
 
 Sokal k/Lwowa -cerkiew pw. św.Piotra i Pawła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV
 
 Zabuże k/Sokala - cerkiew pw. św. Michała Archanioła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV
 
Czas trwania filmu = 70:00 minut
 
Informacje i zamówienia:
 
sokal2@wp.pl
tel.660-332-172
Zapisane
Strony: [1]
  Drukuj  
 
Skocz do:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2008, Simple Machines LLC | Sitemap

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

manunited babor horses-world nawijka wataha-dahabiga-indaha