Galicja i Lodomeria - Ojczyzna przodków
Maj 08, 2024, 00:30:36 *
Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.

Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji
 
   Strona główna   Pomoc Szukaj Zaloguj się Rejestracja  
Strony: [1]
  Drukuj  
Autor Wątek: Pierwsze transporty stanisławowian - ekspatriacja  (Przeczytany 5506 razy)
Marian
Użytkownik
**
Wiadomości: 96


« : Luty 28, 2010, 09:41:29 »

Pierwsze transporty stanisławowian osiedlały się głównie w rejonie dawnego kina "Kraków”, bezmyślnie w ostatnich latach zniszczonego, przebudowanego w banalny sklep. Kwaterowali się przy ulicach: Róży Luksemburg – dziś Orląt Lwowskich, Katowickiej, Ozimskiej, Plebiscytowej, ale też na Pasiece, jak moi sąsiedzi z Niedziałkowskiego – Jadwiga i Waldemar Jędrzkowie (radca prawny) oraz ich przyjaciel, znakomity fotografik Stanisław Bober, którego zdjęcia powojennego Opola należą dziś do klasyki polskiej fotografii. Tam też na ulicy Konsularnej zamieszkał z żoną najsłynniejszy ze stanisławowianin Stanisław Wasylewski – świetny pisarz i eseista.

Ze Stanisławowa przybyli księża: Kazimierz Bilczewski (bratanek arcybiskupa lwowskiego), Kazimierz Bochenek, Józef Ferensowicz oraz ks. Edward Kucharz - historyk sztuki, długoletni proboszcz w kościele "na górce”. Jego siostry, stanisławowianki, do dziś mieszkają na Pasiece. W kościółku na placu św. Sebastiana duszpasterskie obowiązki objął ks. Kazimierz Filipiak – proboszcz stanisławowskich Ormian, który zasłynął tym, że udało mu się wywieźć ze Stanisławowa złoty obraz Najświętszej Marii Panny Łaskawej, który później trafił do Gdańska, dziś jednego z głównych centrów polskich Ormian.
Przez wiele lat w opolskiej WSP wykładała historię znakomita dydaktyczka, stanisławowianka dr Urszula Szumska.

Długoletnim rektorem uczelni był jej ziomek prof. Stanisław Kochman z Ludwikówki pod Stanisławowem, który cudem przeżył napad banderowców na jego wioskę. Ze Stanisławowa przybyli też znakomici lekarze: dr Tadeusz Keck z żoną – świetną nauczycielką Stanisławą Keck, córką Wiktora Gatnikiewicza – prezesa Związku Nauczycielstwa Polskiego w Stanisławowie, dr Tadeusz Olszański – ojciec wymienionego już publicysty, a także major Władysław Gawdyn – żołnierz generała Prugara Ketlinga, obecny prezes Związku Inwalidów Wojennych w Opolu.

Przez dziesięciolecia związany był z opolską WSI, a później politechniką prof. Jerzy Hickiewicz – wybitny elektrotechnik, syn znanego stanisławowskiego lekarza Adama Hickiewicza, zamordowanego razem z Wiktorem Gatnikiewiczem przez Niemców w osławionym Czarnym Lesie pod Stanisławowem – miejscu gehenny kilkuset polskich nauczycieli, lekarzy, notariuszy i prawników. Ze Stanisławowa pochodziła też świetna nauczycielka Olga Szybkowska – matka znanego opolskiego wydawcy i kolekcjonera Bogusława Szybkowskiego.

W ogóle, jak wyliczyli Jerzy Duda, Anna Szelka i Franciszek Dzionek, których zasług jako biografistów (bo opracowali ponad 1000 biogramów) nie sposób przecenić, w Opolu osiadło kilkunastu stanisławowskich nauczycieli. Wśród nich był Karol Różycki – dyrektor liceum felczerskiego, Władysław Pollak – twórca zespołów muzycznych, Mieczysław Fidkowski – zastępca dyrektora I LO (słynna rodzina ogrodników opolskich) oraz Jadwiga i Józef Mikułowie.

Zapisane
Marian
Użytkownik
**
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #1 : Luty 28, 2010, 09:42:29 »

Prof. Barbara Kubis, również stanisławowianka, w swej książce "Historia w pamiętnikach zapisana” cytuje opis transportu stanisławowian, który zatrzymał się w drodze do Opola na krótko na stacji w Kędzierzynie, noszącym wówczas jeszcze nazwę Heydebreck:

"Na placu przy wagonach mrowisko ludzi, rwetes, harmider i bieganina. No, już wszystko! Rozlokowaliśmy się, ale musimy się ścieśniać, bo wciska się do nas rodzina z małymi dziećmi, która sąsiadowała z nami w wagonie. Ci, co mają konie i krowy, budują prowizoryczne pomosty. Od razu jakiś ksiądz w zielonym kapeluszu i kamizeli, podobnej do kufajki, tworzy spółdzielnię wyładowczą. Teraz dopiero widać, ile to narodu przyjechało naszym pociągiem. Zaczyna się więc gorączkowe klecenie szałasów. (...)

Dziesiątego dnia pobytu naszego w Kędzierzynie, koło godziny 10 podstawiono dla nas wagony. Tym razem są to stare wagony osobowe, pozbawione wewnątrz ławek i przedziałów. Do naszego wagonu przydzielono trzy rodziny. Cały nasz transport składał się z 40 wagonów. Ładujemy się po południu, ale stoimy do wieczora. Na nasze miejsce zajeżdża taki sam pociąg "węglarkowy” z repatriantami. Wszystko odbywa się tak samo jak z nami przed dziesięcioma dniami. (...)

Mówią, że jedziemy do Polski, że mijane miasta to Polska, choć na zabudowaniach stacyjnych wisiały tablice z niemieckimi nazwami: Hindenburg, Gleiwitz, Oppeln, Brieg”.
Zapisane
Marian
Użytkownik
**
Wiadomości: 96


« Odpowiedz #2 : Luty 28, 2010, 09:45:36 »

Kto ma szanować tradycje

W ogólnym przekonaniu dziś tradycje przedwojennego Lwowa pielęgnuje Wrocław, a Wilna – Toruń.

Czy tradycji przesiedlonego Stanisławowa nie powinno pielęgnować i kontynuować Opole?

Przypominać rocznice i czyny wielkich stanisławowian, pamiętać o ofiarach Czarnego Lasu, skoro tu, w Opolu, żyją potomkowie tamtych ofiar. W ostatnich latach coraz mocniej zacieśnia się współpraca polityczna i kulturalna między Iwanofrankiwskiem i Opolem oraz między uniwersytetami: Karpackim w Iwanofrankiwsku i naszym Opolskim. Kilka lat temu na Bibliotece Wojewódzkiej w Opolu odsłonięto tablicę poświęconą Stanisławowi Vincenzowi – wielkiemu piewcy Huculszczyzny w naszej literaturze, autorowi epopei "Na wysokiej połoninie”. Bliźniaczą tablicę powieszono w Iwanofrankiwsku.

Dr Tadeusz Kukiz – znakomity lekarz, długoletni dyrektor szpitala w Niemodlinie, ojciec Pawła, po przejściu na emeryturę z pasją oddający się dziejopisarstwu, autor kilku książek dokumentacyjnych o swej ziemi rodzinnej, a urodził się w Kukizowie koło Łopatyna – udowodnił, że przybysze ze Stanisławowa przywieźli z sobą do Opola zabytki kultury sakralnej. Pochodzą one z wyposażenia kościołów stanisławowskich. Są to zabytki wysokiej klasy. Kilka XVII- i XVIII-wiecznych obrazów, które zdobią dzisiaj kościoły "na górce” w Opolu i w Dobrzeniu Wielkim, oraz relikwiarze, pochodzące ze stanisławowskiej kolegiaty, w tym relikwie św. Wincentego, które były darem papieża Innocentego XI dla Potockich i kolegiaty w Stanisławowie.

W Opolu osiadło po wojnie wielu lwowian, stryjan, tarnopolan, ale jak wykazują badania, które prowadzę na moich seminariach magisterskich na Uniwersytecie, rdzeń opolskiej powojennej inteligencji stanowili stanisławowianie. Jest to dodatkowy impuls, aby szanować i kontynuować w Opolu tradycje wygnańców i przesiedleńców z Pokucia, tak jak Wrocław szanuje tradycje Lwowa i mówi, że jeżeli chodzi o naukę – jest wręcz przeszczepem Lwowa, tak jak Wałbrzych szanuje tradycje Drohobycza i Borysławia.
Zapisane
galicja
Użytkownik
**
Wiadomości: 86


« Odpowiedz #3 : Lipiec 23, 2010, 16:05:12 »


"Podróże na kresy" to niezapomniane reportaże Stanisława Auguścika.
autor: Stanisław Auguścik
Telewizja edukacyjna
Fundacja Artystyczna Związku Młodzieży Wiejskiej

Filmy te są dygitalizacją do formatu dvd nagrania  VHS i znajdują się w prywatnej kolekcji.

@@@@@@@@@@@@@@@@


PODRÓŻE NA KRESY
 
- 12 płyt dvd , prod. 1992
 
#
 
     Płyta dvd nr 1
 

 
Kapłan z Gułagu cz. I - 29 min - wzruszająca opowieść o powrocie ks. Kazimierza Świątka z Gułagu do katedry w Pińsku na Polesiu
 
 Kapłan z Gułagu cz. II - 29 min –  odbudowa katedry w   Pińsku, którą  Białorusini chcieli zamienić w browar. Słynne nazwiska: Skirmutowie, Ordowie, Butrymowicze, Stankiewicze, Szpakowscy, Roszkiewicze i inni.
 
#
 
     Płyta dvd nr 2
 

 
Polesia czar - 26 min -  polska szlachta kołchozowa, umierające wioski - żyć jest lepiej, ale radości mało, piosenki polskie i białoruskie, chaty kryte słomą, dodatek za radioaktywność
 
Nieśwież - 25 min - Księstwo Ołyckie i Nieświeżskie. Księża, którzy uczą polskiego i malują kościoły. Klasztor s.s. Benedyktynek czy technikum z internatem? Brama Słucka – Ostra Brama Polesia.
 
#
 
         Płyta dvd nr 3
 

 
Kościoły Wołynia i Podola - 29 min -  Krzemieniec, Borszczów, Czortków, Kopiczyna,  cudowny obraz MB Borszczowskiej, Skała Podolska, Jeziorzany, Zbaraż, Gołuchów
 
Poczajów - 30 min -  Ławra Poczajowska-Jasna Góra Ukrainy, Poczajowskie dzwony, błogosławiony Kijów i jego grota.
 
#
 
           Płyta dvd nr 4
 

 
Z różnych stron Wołynia - 26 min - Korzec, Wiśniowiec, Zofiówka pod Humaniem. Słynne nazwiska, Wiśniowieccy, Potoccy   
 
Krzemieniec - 30 min -  miejsce urodzin J. Słowackiego. Losy Liceum Krzemienieckiego, pomordowani Polacy
 
#
 
          Płyta dvd nr 5
 

 
Buczacz - 28 min- opowieści  Jerzego Janickiego. Nad rzeką Strypą w XIV w. wybudowano tu zamek obronny, który należał do Buczackich, Golskich i Potockich. Zamek przetrwał napady Tatarów, Turków i Kozaków. W 1672 r., gdy Mahomet IV dowiedział się, że obroną kieruje żona właściciela Teresa Potocka, początkowo odstąpił od oblężenia i ofiarowanego okupu, lecz po pewnym czasie, zajął go na swoją czasową siedzibę.
 
Czortków - 24 min - Stary polski cmentarz z licznymi nagrobkami (zachowany, lecz w znacznym stopniu zdewastowany, mauzoleum i katakumby ofiar ukraińskich egzekucji z lat 1918-1919. Spoczywają tam prochy obrońców Czortkowa z okresu walk polsko-ukraińskich, m.in. młodzi Polacy 16-, 17-letni gimnazjaliści. Ruiny zamku czortkowskiego na tzw. Wygnance z XVI wieku .Kościół rzymskokatolicki pw. św. Stanisława w Czortkowie - dawniej kościół oo. dominikanów.
     
#
 
          Płyta dvd nr 6
 

 
Jazłowiec - 29 min - jedna z najstarszych osad polskich na Podolu. Własność Buczackich (którzy po osiedleniu się w Jazłowcu przyjęli nazwisko Jazłowieckich), Radziwiłłów i Koniecpolskich. Miejsce urodzenia poety Kornela Ujejskiego, oraz - prawdopodobnie - miejsce śmierci i pochówku wybitnego kompozytora doby renesansu Mikołaja Gomółki urodzonego w Sandomierzu. W miasteczku do chwili obecnej znajduje się klasztor Sióstr Niepokalanek (założony w 1863 przez przybyłą z Rzymu bł. Marcelinę Darowską).
 
W grudniu 1918 klasztor w Jazłowcu został zajęty przez wojska ukraińskie i zamieniony na więzienie dla internowanych Polaków. W lecie 1919 w wąwozach w pobliżu Jazłowca odbyła się trzydniowa, zwycięska bitwa 14 Pułku Ułanów (utworzonego w Rosji z Polaków służących w armii carskiej) z wojskami ukraińskimi. Od dnia zwycięstwa - 11 lipca 1919 pułk ten przyjął nazwę Ułanów Jazłowieckich.
 
Ostróg - 25 min - miasto na Ukrainie (obwód rówieński), nad rzeką Horyń przy ujściu Wilii, dawna rezydencja magnaterii polskiej. Stary gród ruski, wzmiankowany już w 1100; od drugiej połowy XII wieku w Księstwie Wołyńskim;
 
W latach 1919–39 w granicach Polski, w ówczesnym pow. zdołbunowskim, w dawnym województwie wołyńskim. Miasto było garnizonem macierzystym Batalionu KOP "Ostróg" i 19. Pułku Ułanów Wołyńskich. Podczas II wojny światowej, we wrześniu 1939 zajęty przez ZSRR i włączony następnie w składzie Ukrainy Zachodniej do ZSRR.
 
W Borszczówce niemieckie komando SS zamordowało 115 osób, w Lidawce zlikwidowano całą kolonię.
 
#
 
          Płyta dvd nr 7
 

 
Gdzieś na Bukowinie - 24 min - kraina historyczna położona pomiędzy Karpatami Wschodnimi a środkowym Dniestrem, podzielona po II wojnie światowej na Bukowinę północną (ukraińską) oraz Bukowinę południową (rumuńską). Stanowi północną część historycznej Mołdawii.
 
Skupiska miejskie terenów  Bukowiny, to przede wszystkim leżąca na południu Suczawa i rozwijające się na północy Czerniowce. Potężna twierdza suczawska do dziś imponuje swymi walorami obronnymi. Monastyry suczawskie, z monastyrem św. Jana z Suczawy na czele, świadczą o poziomie kultury prawosławnej całej ówczesnej Mołdawii.
 
Historia Czerniowiec była trochę odmienna, bardziej kupiecka. Czerniowce też później staną się stolicą austriackiej Bukowiny. Ziemie te były terenem nieudanej wyprawy króla polskiego Jana Olbrachta w 1497 r., którego wojska zostały zmuszone do odstąpienia od obleganej Suczawy, a następnie rozbite w lasach mołdawskich („Za króla Olbrachta, wyginęła szlachta”).
 
W marcu 1849 Bukowina została odłączona od Galicji i stała się osobnym krajem koronnym jako Księstwo Bukowiny z osobnymi organami władzy -  Prezydium Krajowym, sejmem krajowym i wydziałem krajowym.
 
 Zaleszczyki - 25 min - miasto na Podolu w zachodniej Ukrainie, położone w głębokim jarze w zakolu Dniestru, administracyjnie znajduje się w obwodzie tarnopolskim. Należały pierwotnie do Lubomirskich. Miastem stały się dopiero w 1766 jako własność króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, otrzymując plan regulacyjny zgodny z polską tradycją – prostokątny rynek z ratuszem pośrodku, kościołem parafialnym usytuowanym przy ulicy wychodzącej z narożnika rynku i szachownicą ulic. Z uwagi na swój specyficzny, bardzo ciepły klimat w II Rzeczypospolitej znany kurort ze wspaniałymi plażami nad Dniestrem, miejsce jedynego występowania wielu gatunków roślin, "stolica" uprawy winorośli. Co roku urządzano tu ogólnopolskie święto winobrania.
 
do Zaleszczyk na wypoczynek kilkakrotnie przybywał Marszałek Józef Piłsudski.
 
#
 
          Płyta dvd nr 8
 

 
Czerwony pas - 25 min
 
Nazwa Kołomyja ma związek z założycielem miasta królem halickim Kolomanem. W roku 1459 hospodar mołdawski Stefan III Wielki złożył tutaj hołd Kazimierzowi Jagiellończykowi. Jako powiat był jednostką administracyjną w okresie I Rzeczypospolitej, ziemia halicka, województwo ruskie od 1569 do 1772 r.
 
W latach 1886-1945 w Kołomyji funckjonowały tramwaje parowe. Przez cały okres swojej historii było nieustannie niszczone przez Tatarów, Kozaków oraz wojska mołdawskie.
 
Kosów Huculski czy Kosów Pokucki. Położony nad Rybnicą, dopływem Prutu.  W II Rzeczypospolitej miasto powiatowe województwa stanisławowskiego. Podczas inwazji sowieckiej na Polskę w 1939 roku tutaj rząd polski spędził ostatnią noc i przekroczył granicę z Rumunią na rzece Czeremosz.
 
Kuty - osiedle typu miejskiego nad Czeremoszem, w malowniczej okolicy górzystej na pograniczu Bukowiny. Od 1991 na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, rejonie kosowskim. W okresie międzywojennym Kuty słynęły jako miejscowość wypoczynkowa i ośrodek lokalnego rzemiosła artystycznego (tkactwo, hafciarstwo, garncarstwo).  Corocznie w dniu 13 czerwca odbywały się tu sławne odpusty ormiańskie, ściągające Ormian z Polski, Bukowiny, Mołdawii, a nawet Armenii
 
Czerniowce  - Miasto zostało przyłączone do Austrii w 1775 r. Podczas I wojny światowej zajęte przez Rosjan w kwietniu 1916, przez półtora roku było na linii frontu. W latach 1918-1940 należało do Rumunii . Latem 1940 przyłączone do ZSRR jako Czernowice. W latach 1941-1944 ponownie należało do Rumunii. Zdobyte przez Armię Czerwoną w 1944, przemianowane na Czerniowce. W latach 1945-1991 część Ukraińskiej SRR, od 1991 należy do Ukrainy i jest stolicą obwodu czerniowieckiego.
 
 
Huculska kolęda - 30 min  - Huculi to najciekawszy zabytek etnograficzny nie tylko na ziemiach polskich, lecz i w Europie.  Można spotkać wśród nich typy polskie, ukraińskie, węgierskie, rumuńskie, a nawet cechy antropologiczne tureckie i tatarskie czy wreszcie cygańskie i ormiańskie.
 
Hucuł od narodzenia do śmierci żył w świecie magii, wierzeń i demonów. Lasy, połoniny, potoki zaludniały różnego rodzaju złe siły. Człowiek mógł się przed nimi bronić zaklęciem, zielem, modlitwą.
 
#
 
 Płyta dvd nr 9
 

 
Żytomierz cz. I - 22 min
 
Żytomierz cz. II - 30 min - 
 
Założony w 884 roku. Żytomierz był jednym z największych miast Rusi Kijowskiej. Po oderwaniu przez Rosję Kijowa od województwa kijowskiego stał się w 1667 nową stolicą województwa. Od 1991 jest stolicą katolickiej diecezji kijowsko-żytomierskiej obrządku łacińskiego.Cmentarz polski (jeden z największych poza granicami Polski po Łyczakowskim we Lwowie i Rossie w Wilnie)
 
#
 
          Płyta dvd nr 10
 

 
Berdyczów - 25 min   -   miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu berdyczowskiego, położone 44 km na południe od Żytomierza, nad rzeką Hniłopiat, prawym dopływem Teterewy.
 
Na mocy unii lubelskiej w 1569 włączony do Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Stanisław Zaremba (biskup kijowski) w 1647 został, wg wiernych, uzdrowiony za wstawiennictwem Matki Bożej Berdyczowskiej, której obraz ogłosił cudownym. Berdyczów nazywany został przez niego Ukraińską Częstochową..
 
Zjeżdżali się do Berdyczowa regularnie kupcy z najróżniejszych stron Europy. Z tego czasu pochodzi właśnie kupieckie zawołanie ... pisz do mnie na Berdyczów -  jako, że był to w życiu wędrownych kupców jedyny adres, gdzie było pewne, że w przeciągu 2-3 miesięcy na pewno się zjawią. Stąd poste restante Berdyczowa pełniła ważną rolę w przebiegu informacji handlowej.
 
Podczas II wojny światowej w sanktuarium berdyczowskim mieściło się rosyjskie więzienie.
 
Bar - 24 min -   Konfederacja barska (1768-1772) -  zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu 29 lutego 1768 roku, z zaprzysiężeniem aktu założycielskiego w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, skierowany przeciwko: kurateli Rosji, królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu i popierającym go wojskom rosyjskim. Celem konfederacji było zniesienie ustaw narzuconych przez Rosję, a zwłaszcza dających równouprawnienie dysydentom.
 
#
 
     Płyta dvd nr 11
 

 
Łyczakowskie opowieści cz. I - 32 min - cmentarz Lwowa - historie grobów. Narratorem  jest prof. Stanisław Nicieja, znawca kresów wschodnich, historyk sztuki
 
Łyczakowskie opowieści cz. II - 26 min  Lekcja historii -  opowieść o ludziach. Zarówno o tych, którzy tworzyli jego klimat i krajobraz projektując i wykonując nagrobki, kaplice i rzeźby (m.in. Parys Filippi, Cyprian Godebski), jak i tych dla których były one zamawiane. Tu spoczywają m.in. Maria Konopnicka , Gabriela Zapolska, Seweryn Goszczyński, Artur Grottger, Prof. Stefan Banach, Mieczysław Gębarowicz, Karol Szajnocha, Walery Łoziński, Ludwik Kubala. Są na cmentarzu groby powstańców listopadowych i kwatera powstańców styczniowych. Cmentarz Łyczakowski, liczący 40 hektarów, jest klasycznym cmentarzem krajobrazowo– parkowym. Obszar, w którym go usytuowano stanowi malowniczy zakątek. Jest to jedna z najstarszych nekropolii istniejących do dziś w Europie.
 
#
 
Płyta dvd nr 12
 

 
Żółkiew - 26 min - miasto na Ukrainie, obwód lwowski, nad Świną. W latach 1951-91 nosiło nazwę Niestierow  od nazwiska lotnika rosyjskiego Piotra Niestierowa; spotykana jest również transkrypcja Nesterow). Do 17 września 1939 siedziba powiatu w województwie lwowskim.
 
Założona w 1597 przez hetmana polnego koronnego Stanisława Żółkiewskiego. Była miastem prywatnym. Należało później do Daniłowiczów, Sobieskich i Radziwiłłów. Żółkiew była ulubioną rezydencją króla Jana III Sobieskiego. Król umocnił miasto nowoczesnymi obwarowaniami, dekorował też miasto w stylu barokowym, tu przywoził swoje liczne wojenne trofea. Żołkiew była garnizonem 6 Pułku Strzelców Konnych im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego.
 
W żółkiewskiej farze oprócz pięknych marmurowych nagrobków Żółkiewskich i Sobieskich (autorstwa Andreasa Schlütera) znajdowały się do 1939 ogromne malowidła batalistyczne obrazujące największe zwycięskie bitwy króla Jana III Sobieskiego i jego pradziada Stanisława Żółkiewskiego, tworzące jeden z najbardziej monumentalnych zespołów malarstwa batalistycznego w Europie:
 
Obrazy batalistyczne zostały na początku lat '60 XX wieku. umieszczone w Lwowskiej Galerii Sztuki w Olesku. Po wywiezieniu ich z kościoła w Żółkwi nie były nigdy eksponowane we wspólnym miejscu. Po upadku ZSRR i zwrocie kościoła katolikom obrazy te nie powróciły niestety na swoje dawne miejsce i pozostały w gestii galerii obrazów.
 
 Olesko - 25 min - Olesko położone jest 23 km na północ od Złoczowa, 72 km od Lwowa, 5 km od Podhorców przy szosie kijowskiej.
 
Budynek zamkowy dwupiętrowy z basztą w jednym z narożników oraz basztą przybramną, prowadzącą na dziedziniec zamkowy. W latach 80. XVII w. gruntownie odnowiony staraniem króla Jana III. Po I rozbiorze Polski zamieniony przez Austriaków na koszary. W 200 rocznicę Wiktorii Wiedeńskiej, w 1883, wykupiony z rąk austriackich. Podczas I wojny światowej poważnie uszkodzony, w latach 30. odnowiony, ponownie uszkodzony podczas II wojny światowej. W latach 1961-1965 odnowiony. Od 1975 pełni rolę filii Lwowskiej Galerii Sztuki. W zamku eksponowane są ogromne malowidła batalistyczne z żółkiewskiej fary, upamiętniające zwycięskie bitwy Jana III Sobieskiego i jego pradziada hetmana Stanisława Żółkiewskiego.
 
Kościół parafialny pw. św. Trójcy konsekrowany w 1597. Po II wojnie zamieniony na magazyn. Część wyposażenia znajduje się w Lwowskiej Galerii Sztuki. Obecnie w gestii cerkwi prawosławnej.
 
Podhorce - wieś w zachodniej Ukrainie, w rejonie brodzkim obwodu lwowskiego; 17 km. na płn.-wsch. od Złoczowa, 8 km. od Oleska i około 17 km. od m. Brody. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Podhorce w powiecie złoczowskim województwa tarnopolskiego.
 
Zamek w stylu villa castello należący pierwotnie do Stanisława Koniecpolskiego, zbudowany w latach 1637-1641. W zamku mieściła się dawniej piękna kolekcja malarstwa. Obrazy częściowo przechowywane są w Muzeum Okręgowym w Tarnowie, w Lwowskiej Galerii Sztuki (Lwów i zamek w Olesku). Najcenniejszy obraz z całej kolekcji, Miłosierny Samarytanin, dzieło Jacoba Jordaensa, ewakuowany wraz z pewną częścią zbiorów podhoreckich we wrześniu 1939 znajduje się obecnie w Sao Paulo jako własność Fundacji Romana Sanguszki.
 
Cerkiew z klasztorem Bazylianów (z XVIII w.) wybudowana na rzucie krzyża łacińskiego z fasadą w stylu barokowym.
 
 Kościół św. Józefa z lat (1752-1766), wybudowany na zamówienie Wacława Rzewuskiego, wg planów Romanusa. Kościół był najpierw kościołem zamkowym, a później parafialnym. Jest budowlą z półkolistą kopułą, oświetloną na szczycie latarnią i ozdobioną krzyżemAusteria - budynek dawnych stajen hetmańskich przekształcony w zajazd.
 
#
 
Informacje i zamówienia
 
 sokal2@wp.pl
tel. 660-332-172


@@@@@@@@@@@@@



Zapisane
Strony: [1]
  Drukuj  
 
Skocz do:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2008, Simple Machines LLC | Sitemap

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

fairth pokemonissho jaguarlife watahaslonecznychcieni world-anime